محققان ناسا در حال ساخت یک بادبان الکتریکی هستند که می‌تواند در یک یا چند دهه آینده به فضاپیماهای رباتیک در سفر بر روی بادهای خورشیدی به سمت فضای میان‌ستاره‌ای با سرعت بی‌سابقه کمک کند.

دانشمندان مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان نوعی مولکول نادر را در فضا کشف کردند.

فرض کنید یک روز صبح از خواب بیدار شده‌اید و به شما بگویند که درون یک حباب زندگی می‌کنید که دمای آن یک میلیون کلوین است. احتمالا اولین واکنش شما خندیدن و باورنکردن باشد، اما درست است و باور کنید: ما درون یک حباب زندگی می‌کنیم که دمای آن یک میلیون کلوی

در شماره ۲۴۵ نجوم با چند موضوع مهم نجومی و فضایی که اخیرا در ایران اتفاق افتاده است روبه‌رو می‌شویم. با رسیدن آینه تلسکوپ رصدخانه ملی ایران به کشور، یک قدم به پیشرفت طرح رصدخانه ملی نزدیک‌تر می‌شویم. تغییرات مهمی نیز این روزها در سازمان فضایی ایران ا

یکصد و شصت و هفتمین شماره ماهنامه فضانورد با ده‌ها مطالب جذاب و خواندنی در 56صفحه منتشر شد. در این شماره، ناگفته‌هایی از برنامه‌های فضایی ایران به قلم کارشناسان و مدیران پروژه کاوشگر پژوهش منتشر شده که در آن به چگونگی دست‌یابی ایران به فناوری ارسال

شماره ۲۴۴ ماهنامه نجوم با روایت تازه‌ای درباره مریخ و یافته‌های جدید مریخ‌نورد کنجکاوی منتشر شد. آسمان این شماره از به اوج رسیدن درخشش دنباله‌دار لاوجوی خبر می‌دهد. سال ۲۰۱۵ به مناسبت بزرگداشت دانشمند ایرانی، ابن هیثم، سال جهانی نور نامیده شده است.

بر اساس مطالعات تیمی بین‌المللی از پژوهشگران به رهبری محققی از دانشگاه میشیگان، قدمت آبی که اقیانوس‌های زمین را پر کرده، بیش از عمر خورشید است.

در کنفرانس بین‌المللی فیزیک ذرات و کیهان‌شناسی که امسال،‌ سوم تا هفتم شهریور ماه برگزار شد بحث بر سر دو موضوع بسیار داغ بود که هرکدام از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند: امواج گرانشی و انرژی تاریک.

در این تصویر از تلسکوپ فضایی فروسرخ اسپیتزر، شاهد تاریک‌ترین سحابی مشاهده‌شده تاکنون به قطر ۵۰ سال‌نوری هستید که نه‌تنها نور مرئی، که نور فروسرخ را نیز سد کرده است.

دانشمندان انتظار دارند میدان مغناطیسی خورشید طی سه هفته آینده قطبیت خود را واژگون کند که می‌تواند تاثیر بزرگی بر منظومه شمسی داشته باشد.

یک سیستم هشدار زودهنگام 800 میلیون پوندی برای شناسایی سیارک‌های در مسیر برخورد احتمالی با زمین قرار است ماه آینده توسط سازمان فضایی اروپا به فضا ارسال شود.

فضاپیمای وویجر1 که 36 سال پیش برای ملاقات با غول‌های گازی منظومه شمسی پرتاب شد، هم‌اکنون یک سال است که خارج از مرزهای منظومه شمسی و در فضای میان‌ستاره‌ای به سر می‌برد.

دانشمندان حاضر در برنامه «کاوشگر مرز میان‌ستاره‌ای» (IBEX) ناسا کشف کرده‌اند که ذرات در حال جریان به درون منظومه شمسی از فضای بین‌ستاره‌ای، احتمالا طی 40 سال اخیر مسیرشان تغییر کرده است.

در مصاحبه با پروفسور «کریستوفر مارتین» (Christopher Martin)؛ پژوهش‌گر ارشد این تلسکوپ

ابرهای گاز و غبار میان‌ستاره‌ای مواد خامی هستند که ستاره‌ها را تشکیل می‌دهند اما این دانه‌های ریز غبار مانعی بر دید ما محسوب می‌شوند، حداقل در طول‌موج‌های مرئی بسیار دشوار است که بتوان مستقیماً ستاره‌ای نوپا را پشت یا داخل این ابر وغبارها دید.

فیزیکدانان برای درک زبان پیچیده‌ی نظریه کوانتوم، به «تعابیر» متعددی متوسل شده‌اند؛ و یکی از آن‌ها هم تعبیر کیهان‌شناختی‌ست.

فضانوردان مجموعه داستانی «استارترک، Star Trek» بسیار خوش‌شانس بودند که می‌توانستند در فضای میان‌ستاره‌ای سفر کنند، تجربه‌های جدید داشته باشند و آزمایش‌های علمی بسیاری انجام دهند، آن‌ها هربار می‌توانستند با داستانی میهج بینندگان خود را سرگرم کنند.

چه اتفاقات نجومی در ماه ژوئن سال 2012 رخ داده است؟

جالب است که ستاره‌ها، نه به صورت منفرد؛ که بیشتر به صورت دوتایی و حتی گروهی‌اند، آن هم گاه گروه‌هایی بسیار پرجمعیت. این تمایل به تولّد جمعی و زندگی گروهی آن‌ها چنان مشهود است که مشاهده‌ی ستاره‌ای تنها مثل خورشید، برای مدت‌ها عده‌ای را بر آن داشت که ب

فضاپیمای ویجر ناسا وارد ناحیه‌ی تازه‌ای در دوردست‌ترین بخش‌های منظومه‌ی شمسی شده است. دانشمندان احساس می‌کنند که این منطقه٬ آخرین جایی است که فضاپیمای ویجر برای رسیدن به فضای میان‌ستاره‌ای باید از آن عبور کند.

اخترشناسان، با کمک تلسکوپ فصایی فروسرخ هرشل، وابسته به سازمان فضایی اروپا متوجه شده‌اند آنچه تا پیش‌تر همچون یک مه کیهانی فروسرخ، آسمان را دربرگرفته، در واقع انبوهی از کهکشان‌های دوردستی‌ست که تاکنون کسی تشخیص‌شان نداده بود.

کوتوله‌ی فشرده‌ی آبی، نام بلندی است که چندان دلچسب و زیبا به نظر نمی‌رسد اما هنگامی که پای تلسکوپ فضایی هابل به میان می‌آید هر اصطلاح طولانی و بلندی می‌تواند به تصویری زیبا و شگفت‌آور تبدیل شود.

ستاره‌شناسان، اخیراً یک کشف شیرین صورت داده‌اند: مقادیری مولکول قند در سحابی پیرامون یک ستاره با فاصله چهارصد سال نوری از ما که می‌تواند احتمال وجود حیات فرازمینی را قوت بدهد.

منظومه شمسی، حین جابه‌جایی‌اش در پهنه کهکشان، با حباب مغناطیسی غول‌آسایی احاطه شده است. خورشید که در مرکز این حباب جاخوش کرده است، پیوسته سیلی از ذرات باردار و پرانرژی را به درون حباب می‌فرستد و این ذرات، تا لحظه برخوردشان به ذراتی که فضای میان‌ستاره

منطقه رو-مارافسای یکی از زیباترین مناظر آسمان شب است؛ اما این‌بار سحابی‌های رنگارنگ این منطقه نشانه‌هایی از وجود آب‌اکسیژنه در خود آشکار کرده‌اند که می‌تواند راز پیدایش مولکول آب را برملا کنند.

آخرین محاسبات دانشمندان برای آینده سفرهای میان‌ستاره‌ای حاکی از آن است که فرستادن فضاپیمایی بی‌سرنشین به نزدیک‌ترین ستاره یعنی آلفاقنطورس، در بهترین حالت نیازمند 10 برابر انرژی مصرفی یک سال زمین است.

پس از چندین شکست، دانشمندان آماده می‌شوند تا دو فضاپیمای جدید مجهز به بادبان‌های خورشیدی را در سال آینده آزمایش کنند. موفقیت این بادبان‌های خورشیدی می‌تواند روشی جدید برای سفرهای میان‌سیاره‌ای را در اختیار انسان قرار دهد.

بهار سال جاری، پنجمین و آخرین ماموریت تعمیر تلسکوپ فضایی هابل توسط خدمه‌ی شاتل فضایی آتلانتیس انجام شد تا با تمدید چندساله‌ی عمر کاری این ابزار بی‌رقیب، پرده از رازهای شگفت بیش‌تری از جهان پیرامون‌مان برداشته شود. چندی پیش، بشر از دریچه‌های این شهر ف

شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهد چگالی پایین ماده تاریک در کهکشان‌ها و تعداد اندک کهکشان‌های کوتوله به انفجارهای ابرنواختری ارتباط دارد

آیا ستارگان نوترونی پیر و تنها می‌توانند همان منابع ناشناخته پرتوهای ایکس در مرکزکهکشان باشند؟

چگونه تاریک‌ترین اجرام عالم می‌توانند پرنورترین آنها نیز باشند؟!

تلسکوپ فضایی اسپیتزر، نشانه‌هایی را از تشکیل غبار در ابرنواخترهای نوع دوم پیدا کرد

شکل نامتقارن مرزهای خورشیدکره، دانشمندان را امیدوار کرده‌است ویجر2 زودتر از موعد وارد فضای میان‌ستاره‌ای شود.