اگر می خواهید دریابید بخشی از جهان که شامل زمین و ساکنان ان است چقدر کوچک است این کار را انجام دهید:در شبی تیره و صاف از خانه بیرون بروید و دور از چراغهای شهر به ان نوار کمرنگ مه مانندی که اسمان را در بر گرفته است بنگرید.این نوار راه شیری نام دارد.تا سال1609 میلادی که نخستین تلسکوپ ساخته شد کسی نمی دانست که راه شیری چیست.سپس کشف شد که راه شیری مجموعه ای از میلیاردها ستاره کم نور است.در حدود سال1800 ستاره شناسان دریافتند که ستارگان راه شیری در مجموعه بزرگی به صورت یک کلوچه  گرد امده اند.این مجموعه ستارگان کهکشان نامیده میشود.    کهکشان مارپیچی ما   تمام کهکشان ها همشکل نیستند.بسیاری از انها بیضوی یا تخم مرغی شکل اند. بعضی دیگر مارپیچی اند و شکلی مسطح وگرداب وار دارند. راه شیری ما کهکشانی است مارپیچی.بخشهای خارجی آن از خطوط طویل       و منحنی شکل ستارگان موسوم به بازوهای مارپیچی تشکیل شده است. این بازوها به صورت منحنی وارد بخش مرکزی کهکشان می شوند.بخش مرکزی شامل نود درصد کل ستارگان موجود در کهکشان است اخترشناسان. این بازوهای مارپیچی را با تعقیب غولهای ابی جوان موجود در انها ردیابی می کنند.خورشید ما درون بازوی جبار قرار گرفته است.این بازو سومین بازوی راه شیری است.بازوهای قنطورس و قوس به مرکز کهکشان نزدیکتر و بازوی برساووش از مرکز کهکشان دورتر است.همه ستارگان موجود در این بازوها دور مرکز کهکشان می گردند.خورشید هر دویست و سی سال یکبار دور مرکز کهکشان می گردد. 

صورت های فلکی: نقشه راه شیری                                                                                                   

هر گاه به راه شیری نگاه کنید هزاران ستاره در ان می بینید.بعضی از این ستارگان از سایر انها متمایز هستند و قرنها مردم بر این تصور بودند که ان ستاره ها طرحها یا حتی  تصویرهایی را در اسمان تشکیل می دهند.این طرحها یا تصویرها صورتهای فلکی نامیده میشوند . بسیاری از صورتهای فلکی به نام اشیا-حیوانات وخدایان افسانه ای قدیم نامیده می شدند. به سبب کج بودن محور زمین از تمام نقاط زمین تمامی صورتهای فلکی قابل رویت نیستند.همچنین ستارگانی که یک صورت فلکی را می سازند در واقع نزدیک یکدیگر نیستند.ستارگان از محلی که ما به انها نگاه می کنیم نزدیک به هم به نظر می رسند.بنابراین صورتهای فلکی در مورد رابطه ی فیزیکی یک ستاره با ستاره ی دیگر مطلب زیادی در اختیار ما نمی گذارند.ولی انها وسیله ای برای ازمایش تخیلات ما هستند و به ما کمک می کنند تا ستاره ها و سیاره ها و دیگر اجرام اسمانی را پیدا کنیم.انها نقشه راه شیری ما هستند. 

شاید بتوانیم عظمت کهکشانها را در خیال مجسم کنیم به ویژه اگر با ارقام کوچک اغاز کنیم:  

- شانزده ورق کاغذ تقریبا دو میلیمتر ضخامت دارد.

- یک میلیون ورق کاغذ به بلندی یک ساختمان سی و دو طبقه است.

- یک میلیارد ورق کاغذ ده برابر قله اورست ارتفاع دارد.

- یک تریلیون ورق کاغذ بیش از یک چهارم فاصله زمین تا ماه ارتفاع دارد.