یک گروه سه نفره از ستاره شناسان آمریکایی، انگلیسی و برزیلی، ستاره ای از نوع کوتوله سفید را کشف کرده که بزرگترین و گران قیمت ترین الماس جهان را در خود جای داده است!
  به گفته «تراویس متکالف» از مرکز اخترفیزیک اسمیتسونیان دانشگاه هاروارد و سرپرست گروه کشف کننده این ستاره، حتی بیل گیتس هم قادر به خرید این الماس گران قیمت نیست!
  الماس کشف شده، توده ای بزرگ از کربن بلوری است که در فاصله 50 سال نوری از زمین و در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. قطری حدود 4000 کیلومتر و جرمی معادل 5 میلیون تریلیون تریلیون پوند یا 10 میلیارد تریلیون تریلیون قیرات دارد! (قیرات، واحدی است که جواهر شناسان برای وزن سنگهای قیمتی بکار می برند و معادل 200 میلی گرم است.)
  بزرگترین الماس جواهری موجود بر روی زمین، الماس 530 قیراتی موسوم به ستاره آفریقا است که در موزه جواهرات سلطنتی انگلستان قرار دارد. این الماس از بزرگترین الماس یافته شده بر روی زمین که 3100 قیرات جرم دارد ساخته و جدا شده است.

  ستاره کشف شده، BPM 37093 نام دارد و در حقیقت، یک کوتوله سفید بلوری شکل است. کوتوله های سفید، هسته داغ بجای مانده از ستارگانی هستند که پس از اتمام سوخت خود می میرند. این رده از ستارگان، اغلب از جنس کربن هستند و لایه ای نازک از گاز هلیم و هیدروژن سطح خارجی آنها را می پوشاند. با اینکه بیش از چهار دهه از طرح نظریه ساختار بلوری درون کوتوله های سفید می گذرد، ولی تنها چند سال پیش، شواهد مستقیمی برای اثبات این فرضیه پیدا شد.
  کوتوله سفید تازه کشف شده، دارای پالسهای تابشی ثابت و هارمونیک است. گروه کشف کننده این ستاره، با اندازه گیری این پالسها به مطالعه درون مخفی این ستاره پرداخت؛ درست مانند زمین شناسان که با اندازه گیری های لرزه نگاری، قسمتهای داخلی زمین را مورد مطالعه قرار می دهند. بر اساس نتایج این مطالعات، کربن موجود در لایه درونی این ستاره، به بزرگترین الماس موجود در کهکشان تبدیل شده است.

  ستاره ما خورشید نیز سرانجام روزی به یک کوتوله سفید تبدبل خواهد شد. بنابر آخرین مدلهای ارائه شده، با اتمام سوخت هسته ای خورشید، این ستاره حدود 5 میلیارد سال دیگر می میرد و سپس دو میلیارد سال بعد، هسته آن بصورت بلوری در می آید و تبدیل به یک الماس عظیم و غول آسا در مرکز منطومه شمسی می شود!

مقاله مربوط به کشف این کوتوله سفید، بزودی در نشریه
The Astrophysical Journal Letters منتشر خواهد شد. این کشف بطور مشترک توسط «تراویس متکالف» از مرکز اخترفیزیک اسمیتسونیان دانشگاه هاروارد، «مایکل مونتگومری» از دانشگاه کمبریج انگلستان و «آنتونیو کانان» از دانشگاه سانتا کاتارینای برزیل انجام شده است.