دستکش ها : دستکش ها توسط حلقه های ارتباطی به بازوها متصل می شوند.دستکش ها برای کمک به فضانورد در،در دست گرفتن اشیا دارای سر انگشت اند.فضانورد همچنین در درون دستکش های بیرونی،دستکش هایی از بافتی نرم و لطیف برای راحتی استفاده می کند.دستکش های بیرونی دارای حلقه هایی برای نگه داشتن ابزار هستند.

کلاه : کلاه از پلاستیکی شفاف و مقاوم از جنس پلی کربنات ساخته شده است که توسط حلقه هایی ارتباطی به HUT متصل می شود.برای راحتی فضانورد قسمت پشتی کلاه از بالشتک هایی پوشانده شده است،زیرا کلاه همواره ثابت باقی می ماند و همراه با سر فضانورد نمی چرخد.کلاه دارای دریچه ی تخلیه برای زدودن کربن دی اکسیدی است که در صورت استفاده از اکسیژن اورژانس تولید می شود.قسمت درونی کلاه پیش از راهپیمایی فضایی با ترکیباتی ضد بخار اسپری می شود.

EVA (Extravehicular Visor Assembly):  EVAدر بالای کلاه قرار می گیرد و دارای قسمت های زیر است:

-                  یک فیلتر خورشیدی که با فلزی طلایی رنگ اندود شده است.

-                  روکشی شفاف و مقاوم در برابر ضربه و حرارت زیاد.

-                  درپوش های قابل تنظیم برای جلوگیری از ورود نور خورشید.

-                  چهار چراغ

-                  یک دوربین تلویزیونی

IDB (In-Suit Drink Bag): فضانوردان در طول راهپیمایی های فضایی نزدیک به 7 ساعت را در لباس های فضایی می گذرانند بنابراین در این مدت آنها نیاز به آب خواهند داشت.لباس های فضایی به این منظور از IDB که کیسه ای پلاستیکی واقع در درون HUT است استفاده می کنند.IDB شامل 2 لیتر آب است که فضانورد توسط یک نی که در نزدیکی دهانش قرار دارد از آن می نوشد.

همچنین در درون کلاه شکافی برای قرار گرفتن قالب های غذایی ساخته شده از برنج و حبوبات است که فضانورد در صورتی که در طی انجام راهپیمایی فضایی گرسنه شد می تواند از آن بخورد.این قالب به گونه ای طراحی شده است که فضانورد تنها یک گاز از آن می زند بقیه غذا به صورت رشته مانند ماکارونی قابل خوردن است.تمام قالب غذا باید یکباره به مصرف برسد تا خرده های غذا در درون کلاه شناور نشوند.بیشتر فضانوردان ترجیح می دهند قبل از راهپیمایی فضایی غذا بخورند تا مجبور نشوند از این قالب استفاده کنند.

PLSS (Primary Life Support Subsystem) : PLSS کوله پشتی ای است که توسط فضانورد پوشیده می شود و شامل محفظه اکسیژن ( 0.54 کیلوگرم در فشار محفظه ای 518 اتمسفر)،فیلتر های کربن دی اکسید،خنک کننده آبی (مجموعا 4.6 کیلوگرم )،دستگاه های مخابراتی،نیروی الکتریکی،پنکه های تصفیه و سیستم های خطر است.فضانورد می تواند دما،فشار و جریان هوا را از طریق کنترل گرها یی که بر روی DCM است،تنظیم کند.PLSS ،اکسیژن و حذف کننده کربن دی اکسید را تا هفت ساعت برای فضانورد تامین می کند.باتری های EMU از یازده پیل از جنس روی ،که به طور سری به هم متصل اند،ساخته شده است.این باتری ها نزدیک 27 آمپر ساعت جریان الکتریکی را فراهم می کنند و قابلیت دوباره شارژ شدن را در درون فضاپیما دارند.

SOP (Secondary Oxygen Pack): یک پشتیبان اکسیژن در مواقع اورژانس است که در زیر PLSS و بر روی قاب کوله پشتی قرار دارد.شامل 2 محفظه اکسیژن در مجموع شامل 1.2 کیلوگرم اکسیژن در فشار محفظه ای 408 اتمسفر است.این مقدار ، اکسیژن مصرفی در طی 30 دقیقه یعنی مدت زمان کافی برای بازگشت به درون فضاپیما است.این اکسیژن پشتیبان زمانی که فشار اکسیژن در لباس به زیر 0.23 اتمسفر افت کند به طور خودکار شروع به کار خواهد کرد.

DCM (Display and Control Module): دستگاهی که در قسمت جلویی لباس قرار دارد و شامل تمامی کلید ها،درجات ، شیر های کنترل و نمایشگر برای کنترل PLSS است.DCM زمانی که فضانورد از آینه های متصل به آستین لباسش استفاده کند،قابل مشاهده است.

علاوه بر قسمت های اصلی،EMU شامل لوازم دیگری نیز هست:

-                  SCU :قابلیت ارتباط با واحد اکسیژن ،انرژی، ارتباطات و خطوط آبی فضاپیما را امکان پذیر می کند.

-                  AAP :قسمت های مختلف EMU را زمانی که فضانورد در کابین مشغول پوشیدن آن است ، نگه می دارد.

-                  چراغ ها و دوربین های کلاه :دوربین ها و نور اضافی را مهیا می سازند.

-                  آینه های متصل به آستین لباس :برای دیدن درجات موجود بر روی DCM به فضانورد کمک می کند.

-                  لیست کنترل متصل به آستین : روند راهپیمایی فضایی را یادآوری می کند.

SCU (Servicing and Cooling Umbilical): شیلنگی که شامل لوله هایی برای خنک کننده های آبی،سیم های الکتریکی برای انرژی و لوله هایی هم برای اکسیژن است.SCU برای تولید آب،انرژی و اکسیژن EMU زمانی که فضانورد در کابین برای راهپیمایی فضایی آماده می شود مورد استفاده قرار می گیرد که این امر موجب ذخیره کردن منابع EMU تا زمانی که فضانورد واقعا فضاپیما را ترک می کند ،می شود.

AAP (Airlock Adapter Plate): مانند چوب لباسی است و بر روی دیوار کابین قرار دارد و قسمت های مختلف EMU را تا زمانی که فضانورد آنها را به تن می کند،نگه می دارد.

چراغ ها و دوربین های کلاه : این ابزارها بر روی کلاه قرار دارند و به فضانورد و کنترل کننده های زمینی در دیدن در مکان های تاریک کمک می کند.

آینه ها و لیست کنترل متصل به آستین لباس : این ابزارها بر روی آستین های EMU قرار دارند.آینه ها به فضانورد در دیدن DCM کمک می کند و لیست کنترل هم در یادآوری روند راهپیمایی فضایی هفت ساعته به فضانورد موثر است.

پوشیدن یک لباس فضایی

برای آماده شدن برای یک راهپیمایی فضایی فضانوردان باید مراحل زیر را انجام دهند:

1. فشار درون شاتل را به 0.7 اتمسفر کاهش و میزان اکسیژن را افزایش دهند.
2. به مدت 30 دقیقه از اکسیژن خالص برای خارج کردن نیتروژن از خون و بافت بدن،تنفس کنند.
3. MAG را بپوشند.
4. وارد کابین مخصوص (Airlock) شوند.
5. LCVG را بپوشند.
6. EEH را به HUT متصل کنند.
7. DCM را به HUT متصل کنند. (PLSS قبل از آن به HUT متصل شده است.)
8. بازوها را به HUT متصل کنند.
9. کلاه را با ترکیبات ضد بخار اسپری کنند.
10. آینه ها و لیست کنترل را به آستین ها متصل کنند.
11. قالب غذا و IDB پر از آب را در درون HUT قرار دهند.
12. نورها و دوربین های موجود بر روی EVA را کنترل کنند.
13. EVA را در بالای کلاه قرار دهند.
14. CCA را به EEH متصل کنند.
15. LTA را بپوشند و آن را تا کمر بالا بیاورند.
16. SCU را از DCM و شاتل جدا کنند.
17. نیمه بالایی لباس را بپوشند.
18. لوله های خنک کننده ی LCVG را به PLSS متصل کنند.
19. اتصالات الکتریکی EEH را به PLSS متصل کنند.
20. LTA را به HUT قفل کنند.
21. CCA و عینک را (در صورتی که فضانورد از آنها استفاده می کند) بپوشند.
22. دستکش های داخلی را بپوشند.
23. کلاه و EVA را قفل کنند.
24. دستکش های بیرونی را قفل کنند.
25. سوراخ ها و شکاف های EMU را با افزایش فشار به 0.20 اتمسفر بیش از فشار کابین، چک کنند. نبود شکاف به این معنی است که کابین دچار افت فشار شده است .

زمانی که این مراحل کامل شدند :

1.       EMU به طور اتوماتیک به فشار کنترل شده ی خودش باز خواهد گشت.

2.       لباس به کابین مخصوص متصل می شود.

3.       در بیرونی کابین باز می شود.

4.       SCU ازEMU جدا می شود.

5.       فضانورد بر عرشه ی شاتل گام می گذارد.

و راهپیمایی فضایی آغاز خواهد شد.

در این لحظه ،EMU به عنوان یک فضاپیمای مستقل از شاتل یا ایستگاه فضایی عمل خواهد کرد و به همین دلیل است که هر EMU، 12 میلیون دلار قیمت دارد.بعد از اتمام راهپیمایی فضایی این مراحل برای در آوردن لباس و برگشت به فضاپیما به طور معکوس انجام خواهد پذیرفت.