سیاهچاله هائی که از کهکشان میزبان به بیرون پرتاب می شوند با استفاده از فورانهای درخشان ستاره های گرفتار شده در گرانش آنها قابل ردگیری هستند.
زمانیکه دو ابر سیاهچاله با هم برخورد می کنند ، یکی از آنها و یا هر دوی آنها ممکن است از مرکز کهکشان به بیرون رانده شوند. برخی از این سیاهچاله های " رانده شده" را می توان با استفاده از صفحات تجمعی گاز داغ و درخشانی که اطراف آن می چرخد ردیابی کرد.
اما اکثر این سیاهچاله ها زمانیکه با پرتاب شدن به خارج از کهکشان خود تبعید می شوند صفحه تجمعی خود را از دست می دهند. حتی اگر صفحه تجمعی خود را حفظ کنند ، آن را طی ده ها میلیون سال به مصرف می رسانند و بعد از آن تبدیل به یک سیاهچاله عریان و نامرئی می شوند.
محاسبات جدیدی که توسط دیوید مریت و همکاران وی از موسسه فناوری روچستر در نیویورک انجام شده نشان می دهند که تمامی سیاهچاله های تیعیدی می باید توسط دسته ای از ستاره های گرفتار شده همراهی شوند. برخی از این همراهان و اسکورتهای ستاره ای توسط گرانش سیاهچاله از هم پاشیده می شوند. این ستاره های متلاشی شده فورانهای درخشانی که اکثرا در طول موجهای ایکس و همچنین نور مرئی فوق بنفش هستند گسیل می کنند. از این فورانها می توان برای مکان یابی سیاهچاله ها استفاده کرد.
این تحقیقات در مجله The Astrophysical Journal Letters منتشر شده اند.
منبع : Discovery News
نويسنده : فرشید کریمی
|