تصویر خیالی از ستاره فرضی نمیس

اگر سیاره ی ایکس وجود داشته باشد ، کجا خواهد بود؟ این پرسش یک پژوهشگر ایتالیایی است که می گوید موضوع بسیار پیچیده تر از آن است که تصور می شود.با تجزیه و تحلیل انحراف مسیر مداری همه سیارات منظومه ی شمسی درونی این پژوهشگر موفق شده در حداقل فاصله ، امکان وجود یک جرم فرضی را تخمین بزند، در منظومه شمسی اجرامی از جرم مریخ تا جرم خورشید وجود دارند.همانطور که بیشتر انجمن های نجومی نیز پیش از این می دانستند  ، دو قاصد مرگ (سیاره ی ایکس و زوج دیگر خورشید  ،نمیس)تنها در تصورات تعدادی از افراد ناآگاه وجود دارند و نه در واقعیت...

سیاره ی ایکس و نمیس اجرامی فرضی می باشند که در پییشگویی های مربوط به روز رستاخیز و...که بر پایه ی علم کنونی نیستند وجود دارد.اما سیاره ی ایکس از آغازی منطقی تر برخوردار است.

نام سیاره ایکس را پرسیوال لاول در اوایل قرن 20 انتخاب کرد یعنی زمانیکه پیش بینی کرد ممکن است سیاره ای پرجرم در فراسوی مدار نپتون وجود داشته باشد .سپس در سال 1930 شخص دیگری تئوری لاول را تأیید کرد ، سیاره ای کشف شده بود که پلوتو نام گرفت .با این حال با گذشت زمان اینطور به نظر رسید که پلوتو به اندازه ی کافی پرجرم نیست تا مشاهدات آشفتگی موجود در مدار نپتون را توجیه کند.در دهه های 70 و 80 تکنیک های مشاهداتی پیشرفته ای ایجاد شدند و ثابت کردند که آشفتگی موجود در مدار نپتون نتیجه یک اندازه گیری اشتباه بوده است و در اثر جرم یک پیکره سیاره ای ایجاد نشده است.جستجوها به منظور یافتن سیاره ی ایکس با کشف پلوتو در سال 1930 به مقدار زیادی کاهش یافتند.

اکنون یک پژوهشگر ایتالیایی نتایج مطالعه اش را منتشر کرده است که در آن حرکت مداری سیارات منظومه ی شمسی درونی را بررسی کرده و آنها را به تأثیر گرانشی یک پیکره  سیاره ای پرجرم که خورشید را از دور ، دور می زند ربط می دهد.

به طور خلاصه اگر یک پیکره ی سیاره ای پرجرم یا یک دوتایی کوچک همتای خورشید در نزدیکی ما وجود داشتند ، ما تأثیر گرانشی آن را در حرکت مداری سیارات متوجه می شدیم.ممکن است نشانه های غیر مستقیمی وجود داشته باشند که در آن ، یک پیکره ی سیاره ای کوچک ممکن است صخره ی کویی پر را ساخته باشد و اینکه همدم خورشید ممکن است ابر اورت را هر 25 میلیون سال یک بار یا بیشتر آشفته کرده باشد ، اما تاکنون شواهد نجومی دقیق در اینباره یافت نشده است.

Lorenzo Iorio   از موسسه ملی فیزیک هسته ای در پیزا(ایتالیا)سالها داده های مداری سیارات را تهیه کرده است و با استفاده از محاسباتی که انجام داده ، کمترین فاصله ی ممکن که یک سیاره ی پرجرم می تواند در آن به دور خورشید بگردد را پیش بینی کرده است.

به نظر می رسد همه سیاراتی که دارای جرمی مشابه مریخ و بیشتر بوده اند در منظومه ی شمسی کشف شده اند  ، Iorio  محاسبه کرده است حداقل فاصله ای که در آن اجرامی با جرم مریخ ؛ زمین ، مشتری و خورشید می توانند خورشید را دور بزنند به ترتیب  ، 62 ، 430  ،886  ، و 8995 واحد نجومی هستند .برای مقایسه ، پلوتو در فاصله متوسط 39 واحد نجومی به دور خورشید می گردد.

بنابراین اگر ما کمی از تصورات خود بهره گیریم ، می توان گفت که سیاره ایکس می تواند مداری در فراسوی پلوتو را به آرامی دور بزند.اما برای نظریه پردازان سیاره ایکس مشکل دیگری نیز وجود دارد.اگر جرمی با اندازه ی کافی وجود داشت(به جرم پلوتو)ما میبایست تاکنون آن را در فاصله ی 320 واحد نجومی مشاهده می کردیم.بررسی ها کماکان ادامه دارند.