تصویر:نمایی از فضاپیمای برخورد ژرف ناسا - دنباله دار تمپل 1

مطالعات جدید نشان می دهند که دنباله دارهای نخستین ، اقیانوس هایی از آب مایع در درون خود داشته اند که ممکن است شرایط مناسبی برای شکل گیری حیات اولیه فراهم آورده باشند.این محیط موجود در دنباله دارهای اولیه به همراه مقادیری از ساختارهای آلی و بنیادین که پیش از این در دنباله دارها کشف شده بودند می توانند شرایط مناسبی را برای رشد و تکثیر باکتری ها در طول 1 میلیون سال اول زندگی یک دنباله دار فراهم سازند.

گروهی از دانشمندان تاریخچه گرمایی دنباله دارها پس از شکل گیری آنها از غبار میان ستاره ای و میان سیاره ای در حدود 4.5 میلیارد سال پیش را محاسبه کرده اند.اینطور تصور می شود که شکل گیری منظومه شمسی در اثر موج های ضربه یا شوک که ناشی از انفجار یک ابرنواختر است باشد.این ابرنواختر مواد رادیواکتیوی مانند آلومینیوم 26 را به منظومه شمسی فرستاده است . برخی از این مواد نیز به دنباله دارها پیوستند.تعدادی از دانشمندان ادعا می کنند که گرما یا حرارت ناشی از  گرمای رادیواکتیویته در ابتدا مواد موجود در دنباله دارها را که به صورت منجمد بوده حرارت داده تا اقیانوس های زیرزمینی را که به صورت مایع وجود داشتند تولید کند.مواد موجود در دنباله دارها همچنین می توانند با نزدیک شدن دنباله دار به منظومه شمسی درونی به مایع تبدیل شوند.گواه ذوب شدن مواد منجمد شده در آخزین تصاویر اخیر دنباله دار تمپل 1 که در سال 2005 توسط فضاپیمای برخورد ژرف گرفته شد ، کشف شده است.وجود آب مایع در دنباله دارها از امکان وجود رابطه ای میان حیات در زمین و دنباله دارها خبر می دهد.