بخش انتهایی راکت پیشنهادی موسوم به "لیبرتی" مجهز به تقویت کننده های سوخت جامد خواهد بود که به بلند کردن آن از زمین کمک خواهد کرد.نیمه بالایی موشک از فناوری موسوم به "مرحله اصلی" با سوخت مایع و همان نوع موتوری که آریان پنج را به حرکت درمی آورد استفاده می کند.

این طرح توسط "اِی تی کی" از آمریکا و "استریوم" از اروپا پیشنهاد شده است. طرح آنها تسلیم سازمان فضایی آمریکا، ناسا، می شود.با توجه به بازنشستگی شاتل های ناسا، این سازمان در پی یافتن راه هایی برای تکیه بر بخش خصوصی برای انتقال فضانوردان به ایستگاه بین المللی فضایی است.در کنگره آمریکا نگرانی عمیقی نسبت به این مساله وجود دارد که تا ممکن شدن انتقال فضانوردان توسط بخش خصوصی چقدر زمان مانده است.

نگرانی ها ناشی از این است که پس از بازنشستگی شاتل ها، آمریکا شاید مجبور شود تا اواخر دهه جاری برای انتقال فضانوردان به راکت روسی سویوز تکیه کند.اما "اِی تی کی" و استریوم معتقدند که تجربه لازم برای ساختن راکت 90 متری لیبرتی برای پرواز تا سال 2013 و بردن فضانوردان به فضا در 2015 را دارند.تقویت کننده های "اِی تی کی" هم اکنون به عنوان وسیله ای برای انتقال انسان به فضا طبقه بندی شده اند و موشک آریان 5 نیز اصلا به عنوان ناقل فضانوردان طراحی شده بود.

بلیک لارسن رئیس گروه سیستم های هوافضای اِی تی کی این همکاری را "یک شراکت بین المللی" خواند و گفت: "ما با هم سیستم های منحصر به فرد پروازی و تجربه ای تجاری را در هم می آمیزیم که به ما امکان می دهد قابل ترین وسیله پرتابی را همراه با انعطاف پذیری لازم برای برآورده کردن نیازهای گسترده درحال ظهور ارائه کنیم."سیلویو سندرون، معاون بخش فروش و توسعه تجاری شرکت استریوم، به بی بی سی گفت: "فکر خیلی معرکه ای است؛ پناسیل آن را دارد که با تکیه بر تجارب موجود و تیم های فنی موجود با توسعه سریع همراه باشد. مسلما ارزان تر و سریعتر از آن است که بخواهیم از صفر شروع کنیم."

"همچنین برای استریوم بدان معنی است که می توانیم به بازاری دسترسی پیدا کنیم که تا بحال از آن محروم بوده ایم.""اِی تی کی" و استریوم می گویند که توانایی لیبرتی برای قراردادن باری به وزن حدودا 20 تن در مداری کم ارتفاع در اطراف زمین - مداری که ایستگاه فضایی در آن می گردد - بدان معنی است که می تواند هر کدام از کپسول های فضانوردی که توسعه آنها هم اکنون در جریان است را حمل کند.موشک آریان 5 اروپا ابتدا به عنوان وسیله ای برای قرار دادن یک مینی-شاتل به نام هرمس در مدار طراحی شد. زمانی که کشورهای عضو سازمان فضایی اروپا تصمیم گرفتند این پروژه را به خاطر هزینه های بالا لغو کنند، آریان 5 به یک پرتاب کننده تجاری ماهواره ها تبدیل شد.

امروز، این موشک 50 متری هر ساله کمی بیش از نیمی از ماهواره های بزرگ ارتباطی را در مدار زمین قرار می دهد."مرحله اصلی" آریان که در شمال فرانسه آماده می شود از هیدروژن مایع و اکسیژن مایع به عنوان پیشراننده استفاده می کند. این "مرحله اصلی" با موتور والکین-2 اکنون در بیش از 40 پرواز متوالی طی هشت سال اخیر آریان را راهی فضا کرده است.

این موشک بسیار قابل اعتماد تلقی می شود.

آقای سندرون به بی بی سی گفت: "واضح است که تغییراتی هست که باید اعمال کنیم. موتور والکین همانطور که می دانید روی زمین روشن می شود، اما در لیبرتی باید در خلاء فضا روشن شود. این چیزی است که اروپا می تواند انجام دهد. مرحله بالایی آریان به موتوری برودتی مجهز است که می تواند در خلاء روشن شود."