این یافته که جزئیات آن در نشریه نامه های اخترفیزیک تشریح شده است موید نظریه ای است که پیش بینی می کرد میدان مغناطیسی زمین می تواند ضدماده را به تله اندازد.تیم محققان می گوید که شمار کوچکی از ضدپروتون ها در فاصله میان کمربندهای ون الن که محل به دام افتادن ماده معمولی است وجود دارد.محققان می گویند ممکن است در اطراف زمین ضدماده کافی برای استفاده از آن به عنوان سوخت فضاپیماهای آینده وجود داشته باشد.

ضدپروتون ها توسط ماهواره پاملا کشف شد.

این ماهواره در سال 2006 برای مطالعه ماهیت ذرات پرانرژی ساطع شده از خورشید و نشات گرفته از ورای منظومه شمسی - یا به اصطلاح اشعه های کیهانی - پرتاب شد.این ذرات اشعه های کیهانی می توانند به ملکول هایی که اتمسفر زمین را تشکیل می دهند برخورد کنند که باعث بارش ذرات می شود.بسیاری از ذرات اشعه کیهانی که در جریان این برخورد آفریده می شوند توسط میدان مغناطیسی زمین در کمربندهای ون الن به دام می افتند که شبیه تیوب هایی در اطراف زمین است.یکی از اهداف ماهواره پاملا جستجوی ذرات ضدماده در میان ذرات ماده عادی مانند پروتون ها و هسته اتم های هلیوم بود.تحلیل تازه نشان می دهد که وقتی پاملا از میان منطقه ای موسوم به "آنومالی اطلس جنوبی" می گذرد، شاهد مقداری ضدپروتون است که هزاران بار بیش از آن چیزی است که انتظار می رود در اثر فرسایش ذرات ماده عادی به وجود آید یا از سایر نقاط کیهان بیاید.تیم محققان می گوید این شاهدی بر این مساله است که نوارهایی از ضدپروتون ها، در اطراف زمین وجود دارد که آنها را کنار هم نگاه می دارد - حداقل تا زمانی که به ماده معمولی برخورد کنند و نابود شوند.