روبات موسوم به "کنجکاوی" (Curiosity) در یک فرورفتگی موسوم به گودال گیل (Gale Crater) فرود خواهد آمد.سازمان فضایی آمریکا این فرود را با سایر ماهواره هایش تعقیب خواهد کرد اما ماهواره اصلی برای این کار ممکن است در موقعیت مناسب در آسمان نباشد.مهندسان درحال رسیدگی به ایرادی در ماهواره اودیسه بوده اند و این ماهواره هنوز در بهترین مدار برای نظارت بر این عملیات قرار نگرفته است.اگر این هدف در سه هفته آینده محقق نشود، ناسا تماس با مریخ نورد را هنگام فرود آن از دست خواهد داد.

البته این اتفاق تاثیری بر نتیجه فرآیند فرود نخواهد داشت زیرا این مرحله به طور اتوماتیک انجام می شود، اما باعث اضطراب زیاد برای کنترل کننده هایی خواهد شد که می خواهند فورا از فرود بی مشکل این ماموریت ۲.۵ میلیارد دلاری مطمئن باشند.داگ مک کوزیشن مدیر برنامه اکتشافات مریخی ناسا گفت: "می خواهم روشن کنم که این وضع تاثیری بر فرود ندارد؛ مساله فقط تماس است."

ورود به جو، کاهش ارتفاع و فرود این روبات ۹۰۰ کیلوگرمی بر سطح، خطرناک ترین جنبه کل ماموریت خواهد بود.مریخ نورد که هنوز در کپسول محافظ قرار دارد با سرعت ۲۰ هزار کیلومتر در ساعت به اتمسفر مریخ برخورد خواهد کرد و تلاش خواهد کرد برای فرودی نرم، سرعتش را به یک متر در ثانیه کاهش دهد.این میزان کاهش سرعت باید ظرف حدود هفت دقیقه انجام شود و در غیر این صورت "کنجکاوی" با شدت به سطح برخورد خواهد کرد.انتظار می رفت که مدارگرد اودیسه کل مراحل فرود را دنبال کند اما اخیرا دچار نقص فنی شد.هرچند آنتن های زمینی فرود را دنبال خواهند کرد، اما دیواره های پرشیب و عمیق گودالی که کاوشگر در آن فرود خواهد آمد به معنی قطع تماس رادیویی با زمین خواهد بود.به علاوه فاصله ۲۵۰ میلیون کیلومتری زمین از مریخ در روز پنجم و ششم اوت باعث می شود که علائم رادیویی برای نزدیک به ۱۴ دقیقه در راه باشد."کنجکاوی" همچنین به "آزمایشگاه علمی مریخ" (ام اس ال) موسوم است. این پیشرفته ترین وسیله فضایی است که تاکنون بر سطح یک کره دیگر فرود خواهد آمد.اگر این کاوشگر به سلامت فرود آید، ۹۸ هفته (زمینی) را صرف کاوش بر سطح مریخ برای یافتن آثار محیطی حاضر و قدیمی حمایت از حیات خواهد کرد.گودال گیل به این دلیل به عنوان محل فرود انتخاب شده است که داده های ماهواره ای حاکی از وجود رسوباتی در آنجاست که ظاهرا در حضور آب زیاد شکل گرفته اند.این کاوشگر مجهز به یک باتری پلوتونیوم است و در نتیجه باید انرژی زیادی برای فعالیت بر مریخ برای بیش از یک دهه داشته باشد.اما احتمال دارد که مکانیسم های این مریخ نورد خیلی زودتر از منبع انرژی آن زایل شوند.