مدل های تازه کامپیوتری حاکیست که ممکن است سیارات خیلی بیشتری از آنچه قبلا تصور می شد در جهان باشند که قابل سکونت هستند.

دانشمندان مدل هایی برای کمک به شناسایی این سیارات در سایر منظومه های دوردستی که امکان پیدایش حیات در آنها هست ایجاد کرده اند.

تخمین ها در مورد شمار سیارات قابل سکونت بر احتمال وجود آب بر سطح آنها استوار است.

اما مدل تازه به دانشمندان امکان می دهد سیاراتی را شناسایی کنند که آب مایع در لایه های زیرین آنها وجود دارد.

نتیجه این تحقیقات در جشنواره علمی بریتانیا در شهر آبردین ارائه شد.

دانشمندان فرض می کنند آب برای پیدایش حیات در هر کجا ضروری است.

در سیاراتی که بیش از حد به ستاره مرکزی نزدیک باشند، آب سطحی تبخیر و وارد اتمسفر می شود.

آب سطحی اگر در نقاط سردتر سیاره دور از تابش نور خورشید قرار داشته باشد به صورت یخ ذخیره می شود.

تصور غالب این بود که برای آنکه آب به صورت مایع – حالتی که حیات می تواند در تشکیل شود یا استمرار یابد – وجود داشته باشد، سیاره باید در فاصله مناسب از ستاره مرکزی قرار داشته باشد.

شان مک ماهون دانشجوی درجه دکترا از دانشگاه آبردین که این مطالعه را انجام می دهد توضیح داد: "به طور سنتی گفته شده که اگر سیاره ای در محدوده موسوم به گلدیلاکس – نه داغ نه سرد – قرار داشته باشد در آن صورت می تواند در سطح آب مایع داشته باشد و قابل سکونت باشد."

اما محققان به تدریج به این نتیجه رسیده اند که نظریه "گلدیلاکس" خیلی ساده است.

سیارات می توانند از دو منبع حرارت بگیرند – حرارت ناشی از تابش مستقیم نور ستاره و حرارتی که از اعماق داخل سیاره می آید.

با عبور از پوسته زمین، دما بالاتر و بالاتر می رود. حتی وقتی سطح یخ زده است آب می تواند در عمق وجود داشته باشد. در واقع مقادیر عظیمی آب که اشکال اولیه حیات در آن وجود دارد.

پروفسور جان پارنل از دانشگاه آبردین که هدایت این مطالعه را به عهده دارد می گوید: "زیر سطح زمین زیستگاه قابل توجهی برای میکرو ارگانیسم ها وجود دارد که تا عمق چندین کیلومتری ادامه پیدا می کند."

به این ترتیب تیم آبردین درحال ایجاد مدلی برای پیش بینی این مساله است که کدام سیارات دورافتاده ممکن است حاوی ذخایر زیرزمینی آب مایع با احتمال وجود حیات باشد.

آقای مک ماهون گفت: "اگر امکان وجود زیستگاه های عمیق را به حساب آورید، در آن صورت آشتی دادن آن با ایده یک ناحیه قابل سکونت محدود که فقط با شرایط سطح تعریف می شود مشکل خواهد بود."

همانطور که از ستاره دورتر می شویم، میزان حرارتی که سیاره از خورشیدش دریافت می کند کم می شود و آب سطح یخ می بندد – اما هر آبی که در عمق به صورت مایع وجود داشته باشد همانطور می ماند البته به شرطی که حرارت داخلی به اندازه کافی بالا باشد و این آب می تواند به پیدایش یا استمرار حیات کمک کند.

حتی سیاره ای که آنقدر از ستاره مرکزی دور است که تقریبا هیچ حرارتی از آن نمی گیرد می تواند حاوی آب مایع در زیر سطح باشد.

آقای مک ماهون می گوید: "به این ترتیب شمار این سیارات چندین برابر بیشتر خواهد بود.