ماموریت برخورد عمیق (DEEP IMPACT) که در نوامبر سال 1999 ناسا آن راتصویب کرد یکی از عملیات های بسیارجالب توجه علمی است که ابزار ساخته دست بشر به هسته یک دنباله دار می رسدالبته این ماموریت تنها نیست که به دنباله دار ها سفر میکند پیش از آن فضاپیماهایی چون استارداست و رزتا و چندفضاپیمای دیگر نیز به این ناشناخته ها سفر کرده اند
،اما برخورد عمیق ماموریتی بسیار متفاوت باسایرین هم از لحاظ مدت زمان این ماموریت و هم از لحاظ ابزار های آن می باشد و البته یک تفاوت بسیار مهم
دیگر فاصله انجام ماموریت تا زمین است که نسبت به بقیه کمتر می باشد و ما از زمین می توانیم تغییرات رویداده در دنباله دار را با یک تلسکوپ معمولی و در شرایط
مناسب ببینیم(در نظر داشته باشید که قدر این دنباله دار 10+می باشد )البته منجمان و رصد گران حرفه ای که در هنگام برخورد در خانه تاریخی ویلهلم تمپل مستقر شده اند نیز با ابزار
های پیشرفته به طیف نگاری از دنباله دار می پردازند کار آنها به طور دقیق به صورت زیر است:

ابتدا پس از برخورد و در همان هنگام منجمان به رصد دنباله و هسته با طول  موج های فروسرخ می پردازند  چند ساعت بعد از برخورد آنها هسته را و دنباله را با طول موج های مرئی رصد می کنند و البته بعد از آن نوبت به مهمترین کار آنها یعنی طیف نگاری از گیسوی دنباله دار می رسد این کار به این جهت مهم است که ذرات غبار پراکنده شده در اثر برخورد به گیسوی دنباله دار می رسند و در گیسو به دلیل شرایط مساعد گازی شده و اگر هم از قبل به صورت گازی بوده اند در گیسو برانگیخته می شوند که با طیف نگاری از آن می توان مواد موجود در هسته را شناخت.
اما رصد های حرفه ای برخورد به همین جا محدود نمی شود زیرا منجمان دیگر با تلسکوپ هایی که در مدار زمین قرار دارند نظیر هابل و رادیو تلسکوپ های غولپیکر زمینی آن را رصد می کنند هابل برای اینکه بتواند در لحظه برخورد درست و صحیح از دنباله دار عکس بگیرد ، تاکنون چند بار مانور های آزمایشی انجام داده تا خیال دانشمندان را راحت کند .


اما برای ما آماتور ها نیز برنامه ای تدارک دیده شده که البته ما نمی توانیم همه آن را انجام بدهیم ولی پیشنهاد می کنیم امشب را به انجام پروژه دانشگاه مریلند که برای آماتور ها است بپردازید برای اطلاعات بیشتر به  این آدرس سر بزنید: http://deepimpact.umd.edu/amateur 
 

نقشه مکان این دنباله دار در آسمان  

اهداف این ماموریت ابتدا شناخت ساختار دنباله دار ها است و همچنین به دلیل اینکه این اجرام فضایی از ابتدای شکل گیری منظومه شمسی بوده اند در نتیجه اندکی از غبار پراکنده در آن زمان را به دور خود جمع کرده اند و اکنون در هسته به یادگار گذاشته اند وما می توانیم با این برخورد به 4.5میلیارد سال پیش سفر کنیم و این ذرات غبار را آزمایش کرده و طیف نگاری کنیم.
فضا پیما که در 13دی ماه سال پیش با یک موشک دلتا 2پرتاب شد با بودجه ای معادل267میلیون دلار و در رده ماموریت های کم هزینه ناسا دسته بندی می شود.این
فضاپیما بر روی خود دو تلسکوپ دارد که در واقع چشم های آن می باشند یکی از آنها تلسکوپی7/4اینچی است با نسبت کانونی (MRI)17و دیگری تلسکوپی بزرگتر با نسبت
کانونی 35و قطر آیینه3/11اینچ(HRI) است به هر دوی این تلسکوپها دو دوربین CCDبا دقت 1024*1024متصل می باشد اما به تلسکوپ بزرگتر یک دوربین دیگر که از مرکز کنترل ماموریت هدایت می شود و یک دوربین و طیف نگار فروسرخی نیز متصل است وزن فضاپیما با برخورد گر 1تن می باشد و ابعاد آن حدود3*3متر است.


آنتنی که از این فضا پیما اطلاعات را به زمین ارسال می کند اندکی با بقیه آنتن های رادیویی متفاوت است و تفاوت آن یکی در دو درجه آزادی آن و فرکانس ارسال
داده هایی نزدیک به8 گیگا هرتز می باشد البته این فرکانس بالابه دلیل اینست که این امواج اختلالی در رصدهای رادیویی منجمان نداشته باشد.

برخورد گر که وزنی در حدود 370کیلوگرم دارد از فاصله 500کیلومتری هسته به سمت آن نشانه می رود و فضاپیمای مادر نیز در همین فاصله ایمن به رصد برخورد می پردازد .برخورد گر که 1متر ابعاد دارد عمدتا از مس ساخته شده  است چرا که مس کمترین تداخل را در رصدهای ما از زمین به ویژه رصد های رادیویی دارد سازندگان آن لقب برخوردگر هوشمند
را برای آن انتخاب کرده اند به دلیل اینکه بعد از رها شدن آن از سفینه مادر خودش می توان با تصاویری که توسط دوربینش و تلسکوپ کوچک فضاپیما گرفته می شود مسیری را انتخاب کند
که به نقطه فوران ذرات در هسته نزدیک تر باشد اما انرژی این برخورد معادل با انفجار 5تن TNT می باشد وسرعت برخورد گر در لحظه برخورد نزدیک به 10متر بر ثانیه است که به این ترتیب برروی هسته 14کیلومتری دنباله دار گودالی با عمق25مترو قطر100متر به یادگار می گزارد نکته جالب این جاست که در این ماموریت کسانی که نام خود را فرستاده اند نیز سهیم اند
نام این افراد که از طریق سایت برخورد عمیق ثبت نام کرده اند بر روی کیتی حک شده است و در فضاپیما قرارگرفته .
اما دنباله دار تمپل 1 که میزبان این فضا پیما و البته چشمان منجمان زمینی است توسط ویلهلم تمپل در سال 1867 کشف شده است .این دنباله دار با سرعت 37000کیلومتر بر ساعت هر 5.5 سال یکبار به دور خورشید می گردد و چون مدار آن کاملا در منظومه شمسی قرار دارد هدفی بسیارمناسب برای ماموریت های علمی است . اما تیم این ماموریت متشکل از 250نفر می باشد که
ساخت آن با صنایع هوافضای بال و کنترل و هدایت آن با جی پی ال ناسا و مدیریت علمی طرح با دانشگاه مریلند است.

همچنین ببینید:
شبیه سازی برخورد: http://www.ball.com/aerospace/inter.exe