این دنیاله دار، خطر بسیار جدی ای برای مدارگرد بین المللی مریخ به شمار می رفت. با اینکه که مهندسان فکر نمی کردند دنباله دار خطری ایجاد کند، آماده بودند که در صورت خطر مدارگرد ها را به سمت دیگر مریخ هدایت کنند.

جیم گرین (۲)، مدیر علوم سیاره ای در مقر ناسا گفت: پس از مشاهده ی خطرات دنیاله دار برای مریخ و پاشیدن گرد و غبار به جو آن، بسیار خوشجال بودم که تصمیم گرفتیم این فضاپبما را به طرف دیگر مریخ و دور از حطر قرار دهیم تا در معرض اوج گذر و ریزش گرد و غبار نباشد. من واقعا عقبده دارم پنهان کردن فضاپبما آن را نجات داده و به ما فرصت ویژه ای برای مشاهده دنباله دار می دهد.

به نقل از مرزهای بیکران فضا به گزارش اسپیس فلایت نو ، سایدینگ اسپرینگ که دنباله دار سی-۲۰۱۳-آ-۱ (۳) نام گرفته، از ابر اورت (۴)، ناحیه یخی وسیع باقی مانده از پیش از تولد منظومه شمسی، ۴٫۶ بیلیون سال پیش که از فرارتر از مدار پلوتون تا نیمه راه نزدیک ترین ستاره کشیده شده، ناشی شده است. این اولین سفر سایدینگ اسپرینگ به درون منظومه شمسی بود، سفری که یک ملیون سال پیش یا بیشتر آغاز شده، زمانی که تحت تاثیر گرانش یک ستاره عبوری قرار گرفته و مسیرش را تغییر داده است.

ادامه را در لینک زیر مطالعه کنید:

http://spacemag.ir/?p=1796