تلسکوپ فضایی کپلر با کشف ابرزمینی در فاصله 180 سال نوری، مجددا ماموریت خود برای شکار سیاره‌های فراخورشیدی را از سر گرفت.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، این کشف زمانی رخ داد که ستاره‌شناسان و مهندسان از روش هوشمندانه‌ای به منظور تغییر کاربری کپلر برای ماموریت K2 و ادامه بررسی کیهان برای سیارات بیگانه استفاده کردند.
سیاره جدید تائید شده HIP 116454b نام داشته و از قطری 2.5 برابر زمین برخوردار است. این سیاره در مداری نزدیک به ستاره میزبانش گردش کرده و هر سال آن 9 روز است. این منظومه در فاصله 180 سال نوری از زمین و در صورت‌فلکی حوت واقع شده است.
دوربین آنبرد کپلر، سیارات را با مشاهده گذر آنها از برابر ستاره میزبان و کم شدن نور آن کشف می‌کند. هرچه اندازه سیاره کوچکتر باشد، کاهش نور کمتر خواهد بود، از این رو سنجش درخشش باید بسیار دقیق باشد. کپلر برای دستیابی به این دقت، باید جایگاه ثابت خود را حفظ کند.
فضاپیمای کپلر سال گذشته دومین چرخ از چرخهای واکنش خود را که برای حفظ ثبات فضاپیما مورد استفاده بود، از دست داد و دچار ناکامی در سیستم کنترل ارتفاع شد. به منظور ادامه استفاده از این شکارچی پیر سیاره‌ای، ناسا ماموریت K2 را پیشنهاد داد که از خورشید برای بازیابی کنترل ارتفاع این فضاپیمای بدون‌سرنشین استفاده می‌کند.
در واقع دانشمندان از عامل اصلی خرابی کپلر که فشار نور خورشید بود، برای راه‌اندازی مجدد آن استفاده کردند.
سیارات کوچکی مانند HIP 116454b که در نزدیکی ستاره میزبانشان گردش می‌کنند، هدف علمی خوبی برای ماموریت K2 بشمار می‌روند. ستاره‌شناسان با استفاده از سنجشهای اندازه K2 و سنجشهای زمینی جرم می‌توانند تراکم یک سیاره را بر اساس تعیین صخره‌ای، آبی یا گازی بودن آن محاسبه کنند.
استیو هوول، دانشمند پروژه کپلر/k2 در مرکز تحقیقات ایمز ناسا اظهار کرد: ماموریت کپلر به ما نشان داد که سیارات بزرگتر از زمین و کوچکتر از نپتون در کهکشان رایج هستند، اگرچه در منظومه شمسی حضور ندارند. K2 بطور منحصربفردی به اصلاح درک ما نسبت به این جهان‌های بیگانه و توصیف بهتر مرز بین سیارات صخره‌ای مانند زمین و سیارات گازی مانند نپتون می‌پردازد.
از زمان آغاز رسمی ماموریت K2 در ماه مه، بیش از 35 هزار ستاره را مشاهده کرده و اطلاعاتی در مورد خوشه‌های ستاره‌ای، مناطق شکل‌گیری ستارگان متراکم و چندین جسم سیاره‌ای در منظومه شمسی جمع‌آوری کرده است.
نتایج این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.