تصاویر ارائه‌شده توسط هابل، کهکشانی را در فرآیند بلعیده‌شدن توسط کهکشان بزرگ‌تر مجاور به نمایش می‌گذارد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، این که فضا از لحاظ نظری نامحدود است، به این معنا نیست که همه‌چیز در آن در جای خود قرار دارد، بلکه اجرام کوچک به اشیای ریز دیگر برخورد می‌کنند و در این میان، اجرامی نیز در مقیاس کهکشان به یکدیگر کوبیده می‌شوند.

کهکشان مارپیچ NGC 7714 تقریبا 100 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و اندکی بیش از آنچه باید به کهکشان NGC 7715 نزدیک شده است؛ زمانی بین 100 تا 200 میلیون سال پیش، این دو کهکشان به اندازه‌ای به یکدیگر نزدیک شدند که شروع به بلعیدن یکدیگر کردند.

آن گونه که تصاویر هابل نشان می‌دهند، کهکشان NGC 7714 درحال بلعیدن کهکشان کوچکتر است.

برخلاف یک کهکشان مارپیچ عادی، بازوهای NCG 7714 گسترده شده‌اند و یک هاله طلایی‌رنگ دودی از هسته آن گسترش یافته است. علاوه بر این، یک حلقه و دو مسیر طولانی متشکل از ستارگان به سمت NCG 7714 گسترش یافته‌اند و نوعی پل را بین دو کهکشان ایجاد کرده‌اند.

این پل، ماده را از کهکشان NGC 7715 به کهکشان بزرگ‌تر منتقل می‌کند و مواد لازم جهت شکل‌گیری ستاره‌ در NGC 7714 را ارائه می‌دهد؛ بخش اعظم این فرآیند در هسته کهکشان بزرگ‌تر رخ می‌دهد، گرچه تمامی بخش‌های کهکشان در این عمل سهیم‌ هستند.

تعداد زیادی از این ستارگان جدید، ستاره‌های «ولف-رایه» (Wolf-Rayet) هستند و این اجرام، زمانی که جوان و بزرگ هستند، هر یک دست‌کم 20 برابر خورشید جرم دارند.

این دسته از ستارگان بسیار پرجرم و داغ هستند و دمای سطح آنها بین 29 هزار تا 199 هزار درجه سانتیگراد است؛ این ستارگان همچنین بسیار شفاف بوده و ‌ده‌ها هزار تا چندین میلیون بار درخشان‌تر از خورشید هستند و تقریبا بخش اعظم این نور خروجی، در طیف فرابنفش قرار دارد.

ستاره‌های Wolf-Rayet در مرحله تکامل به ستارگان عظیم، جوانمرگ می‌شوند و گرچه این ستارگان بسیار داغ و شفاف هستند، به دلیل وجود بادهای خورشیدی بسیار قوی، با سرعت‌های صعودی (حدود یک میلیارد بار بیشتر از سرعت خورشید) جرمشان را از دست می‌دهند.

به دلیل این شکل‌گیری ستاره‌ای در NGC 7714، این جرم کیهانی به عنوان کهکشان انفجار ستاره‌ای Wolf-Rayet گروهبندی می‌شود.