ستارگان کوچک و متوسط در زمان مرگ، مانند همتایان بزرگشان منفجر نشده‌اند، بلکه به آرامی پف کرده و با آزاد کردن لایه‌های بیرونی خود در فضا، ابرهای زیبایی ایجاد می‌کنند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، ستاره کوتوله سفید «روح ژوپیتر» نمونه‌ای از این ستارگان بوده و تصویر تحسین‌برانگیز آن به نمایش پایان عمر این ستاره پرداخته است.

این ستاره نام خود را از سیاره مشتری گرفته، زیرا فضایی مشابه آن را در آسمان اشغال کرده است.

درخشش آبی درون حباب داخلی، نشانگر انتشار پرتو ایکس از گاز داغ هستند که حرارتی بیش از دو میلیون درجه سانتیگراد دارد؛ این گرما توسط شوک‌های درون بادهای سریع ستاره‌ای تولید شده است که با سرعت نزدیک به 2400 کیلومتر در ثانیه در برابر باد محیطی می‌وزد.

درخشش سبز رنگ نشانگر تمرکز سردتر گاز در نور پاتیکال در میان انتشار اکسیژن است؛ این رنگ، لبه پوسته داخلی را در برابر پوسته خارجی پراکنده‌تر تولیدکننده گاز نمایش می‌دهد.

دو ویژگی شعله‌مانند که در بخش بالای سمت راست و پائین سمت چپ حباب داخلی به رنگ قرمز دیده می‌شود، بسته‌های گاز سردتر بوده که از میان انتشار نیتروژن در نور اپتیکال مشاهده می‌شوند.

ستاره روح ژوپیتر در فاصله 3000 سال نوری از زمین و در بخش جنوبی صورت‌فلکی مار آبی قرار گرفته است.

انتظار می‌رود همین فرآیند پس از پایان یافتن سوخت هیدروژن در هسته خورشید در چندین میلیارد سال آینده، برای میزبان منظومه شمسی نیز اتفاق بیفتد.

ستاره‌شناسان انتظار دارند که این رویداد هفت میلیارد سال دیگر پس از منبسط شدن خورشید به شکل یک ستاره غول‌پیکر قرمز و منفجر شدن لایه‌های بیرونی آن رخ بدهد.

خورشید در آن زمان به یک کوتوله سفید تبدیل شده و به آرامی به اندازه دمای پس‌زمینه کیهان، خنک می‌شود.