مدارگرد نقشه‌بردار سراسری مریخ، MGS، یکی از موفق‌ترین و قدیمی‌ترین ماموریت‌های ناسا در مریخ است. این فضاپیما در پاییز 1375به‌فضا پرتاب شد، شهریور سال‌بعد در مدار مریخ قرار گرفت و نقشه‌برداری خود را از بهار 1377 آغاز کرد. پس‌از هشت سال، این فضاپیما هنوز داده‌های ارزشمندی را به زمین ارسال می‌کند.
تصویر اول که با دوربین مدارگرد مریخ، MOC گرفته شده‌است، لبه خارجی توده رسوبی قطب‌جنوب مریخ را نشان می‌دهد. در تابستان‌ها، هوای مریخ گرم می‌شود و توده‌های یخ‌خشک یا همان دی‌اکسیدکربن جامد تصعید می‌شوند. کاهش یخ‌خشک سبب عقب‌نشینی سه‌متری خندق‌هایی می‌شود که مرز تپه‌های رسوبی را تشکیل می‌دهند.
تصویر دیگر، گروهی از گودال‌های برخوردی را در منطقه آرونیا پلانیوم نشان می‌دهد. دو گودال بالای تصویر تقریبا هم‌اندازه‌اند، اما به‌وضوح اختلاف‌سنی زیادی دارند. گودال سمت‌چپ دیواره خوش‌تعریفی دارد. به‌هنگام برخورد سنگ‌آسمانی با این گودال، مواد بسیاری به‌اطراف پخش شده‌است که قسمتی از گودال کناری را پوشانده‌است. بدین‌ترتیب گودال سمت‌چپ جوان‌تر از گودال کناری است. گودال بزرگ‌تر پایینی نشانه‌های واضحی از فرسایش را نشان می‌دهد و بسیار قدیمی‌تر از دو گودال دیگر است.