به نظر می رسد ابر ماژلانی بزرگ هم دارد به یکی از جالبترین موضوعات رصدی برای تلسکوپ های فضائی تبدیل می گردد. مدت زیادی از عکسبرداری هابل از این کهکشان نامنظم نمی گذرد که اسپیتزر هم دست به کار شده و به سراغ آن رفته است. ابر ماژلانی بزرگ. قمر کهکشان ما با فاصله 160000 سال نوری از زمین. نام آن را به افتخار دریانورد مشهور " فردیناند ماژلان " ابر ماژلانی بزرگ گذاشته اند. وی از جمله پیشگامان رصد اجرام اعماق آسمان بود. از آن زمان تا به حال بیش از 500 سال می گذرد و نوبتی هم که باشد نوبت عکسبرداری اسپیتزر از این کهکشان نامنظم است. ابر ماژلانی بزرگ تنها موضوع جالبی برای تلسکوپ ها نیست بلکه دانشمندان نیز به آن علاقه دارند. چون زایشگاه عظیم ستارگان در نزدیکی زمین به حساب می آید. بسیاری از پدیده های اختر فیزیکی را که مشاهده آنها به خاطر فاصله زیادشان ممکن نیست را می توان در این کهکشان دید. و حالا اسپیتزر دست خالی از این عکسبرداری برنگشته است. این ابزار ساخته دست بشر توانست کل ابر ماژلانی بزرگ را در یک تصویر به نمایش بکشد. در تصویری که مشاهده می کنید هر قسمت بیانگر نوع خاصی از اجرام ستاره ای و غیر ستاره ای است. در وسط تصویر هاله آبی رنگ دریای عظیمی از ستارگان فروزان را نشان می دهد. در قسمت های دیگر تصویر هم گرد و غبار دیده می شود. گرد و غباری که شامل انوع کانی ها و مولکول هیدروکربن سیرشده( کربنی که حداقل تعداد اتم هیدروژن را دارا باشد ) است. همین مکانها هستند که زادگاه ستارگان را تشکیل می دهند. اسپیتزر علاوه بر ارئه این نمای زیبا توانست بیش از یک میلیون ستاره تازه متولد شده را که در پشت یک صفحه گرد و غبار پنهان شده بودند را بیابد. ستارگانی که در این زمان از عمر خود در موج فروسرخ بیشتر از همه امواج تابش می کنند و مسلم است که اسپیتزر زودتر از همه تلسکوپهای دیگر بتواند این اجرام تازه متولد شده را ببیند چون محدوده کار او عمدتا در موج فروسرخ است. تصویری موزاییکی را که می بینید متشکل از کنار هم چیدن 300000 قطعه عکسی است که اسپیتزر با حوصله تک تک آنها را گرفته است !