سحابی گسیلشی،ابری است از ماده که در آن ستارگانی بسیار درخشان و سوزان جای دارند،نور این ستارگان در طیف فرابنفش باعث برانگیختگی اتم های گاز  شده و در نتیجه نور نسبتا فراوانی از سحابی گسیل می شود.

تیمی از اخترشناسان به رهبری مایز آپلانایز از موسسه اخترفیزیک دو اندالوشیا اسپانیا با بهره گیری از دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل نمایی از Pismis 24-1 را در آوریل سال 2006 میلادی به تصویر کشید.

خوشه ستاره ای کوچک  Pismis 24 در مرکز سحابی گسیلشی عظیم NGC 6357  به فاصله 8000 سال نوری از زمین در صورت فلکى قوس قرار دارد.برخی از ستارگان این خوشه بسیار پر جرم بوده و از خود به شدت پرتو های فرابنفش گسیل می کنند.بزرگ ترین جرم در این تصویر Pismis 24-1 می باشد.در ابتدا این گونه تصور می شد که این ستاره 200 تا 300 برابر خورشید جرم  دارد،این وِیژگی Pismis 24-1 را به عنوان پرجرم ترین ستاره کشف شده از سایر ستارگان (با 150برابر جرم خورشید)متمایز می ساخت.

همانطور که تصاویر با وضوح بسیار بالای هابل نشان داد که دو ستاره به دور یکدیگر در گردشند-دو تصویر سمت راست-دانشمندان تخمین می زنند که جرم هریک از آنها 100 برابر جرم خورشید می باشد.

 از دید تلسکوپ فضایی هابلNGC 6357 نمایی حقیقی از ستارگان سحابی گسیلشی

علاوه بر این طیف نگاری هایی که توسط تلسکوپ های غولپیکر زمینی انجام شد،نشان داد که یکی از اجرامی که مدت ها به عنوان یک ستاره بزرگ تصور می شد، در واقع یک سیستم ستاره ای دوتایی است که ستارگان آن در فاصله ای بسیار نزدیک به دور یکدیگر در گردشند.این دو ستاره چنان به هم نزدیکند که حتی تلسکوپ فضایی هابل قادر  تفکیک نمودن آنها نیست.این امر جرم Pismis 24-1 را به سه قسمت تقسیم می کند.

اگرچه این ستارگان از پرجرم ترین ستارگان کهکشان راه شیری می باشند، اما به خاطر کثرت این سامانه، ستارگان پرجرم بی مانند محسوب نمی شوند و تا کنون هیچ ستاره ای کشف نشده که از محدوده جرم ستاره ای کنونی فرار تر باشد و تئوری ها همچنان پا برجا خواهند بود.

پیش از این نیز،تصویر سحابی گسیلشی NGC 6357 برای نخستین بار توسط دوربین میدان دید باز سیاره ای 2 تلسکوپ فضایی هابل در آوریل سال 2002 میلادی گرفته شد.

به عقیده دانشمندان سحابی های گسیلشی در واقع زایشگاه ستاره ای هستند؛محلی که در حدود 100 هزار ستاره با اندازه ای برابر خورشید در آن متولد می شوند.گرانش بسیار زیاد، باعث می شود، ذرات گاز و غبار با هم برخورد کرده و جذب یکدیگر شوند،در طی میلیون ها سال با متراکم شدن این ذرات در دما و فشار بسیار زیاد،ستاره بو جود می آید و شروع به تابش می کند.