دو فضا پیمای ناسا با نام های ویجر 1 و ویجر 2 در آستانه رسیدن به سی ومین سال پرتاب خود هستند.فضا پیمای ویجر 2 در تاریخ 20 آگوست 1977 و فضاپیمای ویجر 1 در تاریخ 5 سپتامبر 1977 از سازمان فضایی ناسا به فضا پرتاب شدند.این دو فضا پیما اکنون در ادامه کار خود اطلاعات را از مکانی دورتر ار سیاره پلوتو و در خارج منظومه شمسی به زمین ارسال می کنند.
پیشرفت و رسیدن این دو فضاپیما به مکان هایی دور و خارج از منظومه شمسی بسیار قابل توجه و دستاوردی بسیاربا اهمیت و بی سابقه درتاریخ می باشد.اکنون این دو فضاپیما در حال رسیدن به ابتدا و مرز فضای بین ستاره ای هستند.
ادامه خبر : http://www.spaceref.com/news/viewpr.html?pid=23295
اطلاعاتی در باره کاوشگرهای ویجر
دو کاوشگر ویجر که در سال 1977 به فضا پرتاب شدند با موفقیت مأموریت کاوش مشتری ٬ زحل٬ سیاره اورانوس و نپتون را تا انتهای حوزه
سیارات منظومه شمسی انجام دادند. ویجر 1و 2 بسوی مشتری و زحل رفتند و سپس ویجر 2 به تنهایی سفرش را به اورانوس و نپتون ادامه داد. کاوشگرها تصاویر مفصلی از سیارات حلقه‌ها و اقمارشان ارسال نمودند و قمرها و حلقه‌های تازه‌ای در هر سیاره کشف کردند. سفر پیچیده ویجر 2 تنها به این علت امکان پذیر شد که به هنگام پرتاب تمام سیارات گازی بزرگ به شیوه‌ای منظم شدند که کاوشگر بعد از عبور از هر سیاره در مدار سیاره دیگری قرار می‌گرفت. این منظم شدن سیارات خارجی دیگر تا سال 2155 اتفاق نمی‌افتد، به هنگام ملاقات با هر سیاره سفینه از جاذبه هر کدام از آن غولهای گازی برای افزایش سرعت و قرار گرفتن در مسیر سیاره بعدی استفاده می‌کرد.
|
|
این کاوشگر بخاطر فاصله‌اش
از خورشید بیشتر از پیل هسته‌ای استفاده
کرد تا صفحه خورشیدی.
|
اطلاعات کلی در مورد کاوشگرها
کاوشگر ویجر 1 در 5 دسامبر سال 1977 میلادی توسط ایالات متحده برای کاوش و بررسی دقیق سیارات گازی مشتری ، زحل و فضای ژرف فراتر از آنها به فضا پرتاب شد. این کاوشگر در تاریخ 5 مارس 1979 به نزدیک ترین فاصله خود نسبت به مشتری رسید و پس از بررسی و ارسال داده‌هایی بسیار ارزشمند و بنیادین از این سیاره به زمین ، بسوی سیاره زحل پیش رفت و پس از گذر از این سیاره در 12 نوامبر 1980 به ورای منظومه شمسی و فضای بیکران بین ستاره‌ای پیش رفت تا سفر بی پایان خود را ادامه دهد. کاوشگر ویجر 2 در تاریخ 25 آگوست1977(این بار برای کاوش و بررسی دقیق تر تمامی سیارات گازی منظومه شمسی ، مشتری ،زحل ، اورانوس و نپتون) به فضا پرتاب شد و پس از گذر از سیاره مشتری و زحل به ترتیب در تاریخ 9 ژوئیه 1979 و 25 آگوست 1981 خود را به سیاره اورانوس در24 ژانویه 1986 رساند و پس از عبور از سیاره نپتون در 25 آگوست سال 1989 همانند ویجر1 سفر خود را بسوی ژرفای فضا در پیش گرفت.
داده‌های بسیار ارزشمندی که این دو کاوشگر در مأموریت موفقشان ، در اختیار دانشمندان قرار دادند، پایه گذار بخش نوینی از دیتاها و کاوشهای ما پیرامون سیارات گازی منظومه شمسی بوده است، بطوری که می‌توان این دو کاوشگر را پیشگام این عرصه نوین دانست.