زمان آغاز و پايان مراحل گرفت عبور ماه از سايه زمين به زمان رسمي ايران
نقشه‌ي رويت‌پذيري خسوف در نقاط مختلف دنيا
براي مشاهده‌ي آخرين تصاوير اين خسوف مي‌توانيد به نشاني اينترنتي http://www.spaceweather.com/eclipses/gallery_28aug07_page2.htm
همان‌طور كه مستحضر هستيد آندره دانژون اخترشناس فرانسوي قرن گذشته مقياسي را براي سنجش رنگ خسوف در هنگام گرفت كلي تعيين كرد كه به شرح زير است:
L=0: به معني خسوفي بسيار تيره كه در آن قرص ماه تقريباً ناپديد مي‌شود به خصوص در وسط كليت
L=1: به معني خسوفي تيره كه قرص ماه به رنگ خاكستري يا قهوه‌اي در مي‌آيد و جزئيات روي آن به زحمت ديده مي‌شود
L=2: به معني خسوفي به رنگ سرخ جگري كه بخش مركزي سايه زمين بسيار تيره و قسمت‌هاي بيروني آن به نسبت روشن‌تر است
L=3: به معني خسوفي است به رنگ قرمز آجري كه حاشيه سايه در اين حالت بسيار روشن و به رنگ زرد است
L=4: به معني خسوفي به رنگ سرخ مسي و يا نارنجي كه حاشيه سايه در اين حالت بسيار روشن بوده و ته رنگ آبي دارد.
طبق پيش‌بيني‌ها به‌نظر مي‌آمد كه رنگ خسوف فوق به قرمز نسبتاً تيره بگرايد. طبق گزارشات رنگ حاشيه‌ي سايه زمين در هنگام شروع گرفت جزئي خسوف 06 شهريور مانند خسوف 12 اسفند سال گذشته به رنگ ارغواني متمايل شد. ولي در آن خسوف به دليل قرارگيري ماه در اوج مداري، رنگ آن در اوج آن به قرمز مسي (روشن‌ترين رنگ در مقياس دانژون) گراييد. ولي در زمان آن خسوف، ماه در اوج مداري به سر مي‌برد و از نيمه‌ي شمالي سايه‌ي زمين عبور مي‌كرد و لذا بازتابش جو زمين از نيمكره‌ي شمالي بيشتر به ماه مي‌رسيد. از طرفي اواخر زمستان نيمكره‌ي شمالي زمين بود و لذا هوا نيز به‌ظاهر تميز مي‌آمد. در زمان آن خسوف عبور طيف رنگ آبي خود بيانگر اين بود كه جو زمين بسار تميز است. همين اتفاق بالعكس در خسوف فوق نيز روي داد و سايه‌ي زمين در ابتداي ورود ماه به سايه‌ي زمين به رنگ ارغواني در آمد.
حاشيه‌ي ارغواني در خسوف 06 شهريور 1386
ولي اين‌بار ماه در حضيض قرار داشت و به مركز سايه‌ي زمين نيز نزديكتر بود و علي‌رغم آن‌كه در سرعت مداري بيشتري داشت ولي 17 دقيقه بيشتر از خسوف 12 اسفند ماه درون سايه‌ي زمين مي‌ماند. پس بايستي منتظر خسوفي تيره‌تر مي‌بوديم. اين ماجرا روي داد و ساكنين قاره‌هاي آمريكا، استراليا و شرق آسيا شاهد خسوفي اين بار به رنگ نسبتاً روشن قرمز آجري كه تمايلي به قرمز جگري نيز داشت، بودند.
