ادوین هابل کهکشان IC 10  را یکی از عجیب ترین و نادرترین اشیاء در آسمان می دانست. این کهکشان اولین بار به وسیله Lewis Swift در سال 1889 در رصد خانه Warner در نیویورک کشف شد . IC 10 که مخفف Index Catalogue است، فهرستی از کهکشان ها، سحابی ها و خوشه های ستاره ای است و مکمل NGC (New General Catalogue) می باشد. مشاهدات جدید از این کهکشان کوتوله سبک وزن و کم نور به دانشمندان سرنخ هایی درباره اینکه چگونه جمعیتی از ستارگان در حال شکل گیری هستند، می دهد.

با وجود اینکه مطالعات در مورد ویژگی های ستارگان یکی از شناخته ترین موضوعات در اختر شناسی است، دانشمندان هنوز به طور کامل مکانیک شامل شکل گیری و تحول ستارگان را به ویژه در کهکشان هایی که مقادیر کمی اکسیژن، نیتروژن و بقیه عناصر سنگین را دارند، در نمی یابند. عکس های جدید از IC 10 ناحیه ای از فضا را آشکار می کند که تقریبا با صد ستاره پر شده است. این عکس که با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل در طول موج مرئی و Keck Laser Guide Star در طول موج فرو سرخ گرفته شده است مربوط به شکل گیری ستارگان در 10 میلیون سال اخیر می باشد.

ویلیام واکا سرپرست این پروژه می گوید "IC 10 ممکن است پاسخ گوی بسیاری از سؤالات ما درباره ی تحولات شبه ستاره ای باشد. این تنها کهکشانی است که در آن بین ستاره های از نوع نیتروژن و ستاره های از نوع کربن نا هماهنگی وجود دارد، یعنی به ازای هر ستاره کربنی یک تعداد مشخصی ستاره پر جرم نیتروژنی وجود دارد. این عدم تعادل باعث شده که ما در مورد درستی نتایج قبلی مان در مورد ستاره های پرجرم شک کنیم." ستاره شناسان می گویند IC 10 ستاره های درخشان تر، بزرگتر و کمیاب تری نسبت به تمام کهکشان های کوتوله اطراف دارد. این ستاره های درخشان و کمیاب که به آن ها Wolf-Rayet گفته می شود ، بسیار داغ و آبی رنگ هستند و مقدار قابل توجهی از جرم خود را در فضای بین ستاره ای از دست می دهند. به علاوه نسبت ستاره های Wolf-Rayet درIC 10  نامتعادل است.