این دنباله دار در سال 1892 توسط ادوین هولمز ستاره شناس انگلیسی کشف شده است.در این سال در نتیجه یک انفجارنورانیت  دنباله دار چند برابر شد وهمین موجب کشف شدنش شد چراکه در حالت عادی بدلیل کوچک بودن هسته اش (قطر آن در حدود سه کیلومتر است) دارای قدری در حدود 17 می باشد ونورانیت آن بسیار ناچیز است.

درباره انفجارات ناگهانی تاکنون دلایل متفاوتی ذکر شده است. بر اساس یکی از دلایل ٬ساختمان درونی این دنباله دار مانند پنیر سوییسی سوراخ سوراخ است.گهگاهی ریزش ورمبشی در آن رخ می دهد ومانند یک ساختمان قدیمی که در حال ریزش است  مانند گردوخاکی که به هوا بر می خیزد٬ غبار ویخ تشکیل دهنده آن به فضاپرتاب می شود وبر اثر برهمکنش با نور خورشید نورانیت آن چند برابر می شود. این دنباله دار در حال حاضر نیز در چنین مرحله ای به سر می برد بگفته ستاره شناسان طی چند ساعت اولیه انفجار قدر آن از 17 به 2.5 رسیده است یعنی افزایشی در حدود یک میلیون برابر در نورانیت.هم اکنون این دنباله دار مانند ستاره ای از قدر 2.2 مانند ستاره قطبی در آسمان در صورت فلکی برساووش می درخشدوبرای دیدن آن حتی به تلسکوپ هم احتیاجی نیست.فاصله آن با زمین در حال حاضر در حدود 1.6 واحد نجومی است.

دوره تناوب چرخش حول خورشید 6.88 سال٬ نیم قطر بزرگ مداری 3.61 واحد نجومی٬ زاویه بین صفحه مداری وصفحه مدار زمین بدور خورشید(کشیدگی مداری) 19.11 درجه است.

این دنباله دار از خانواده مشتری است(بطور کلی دنباله دار هایی که دوره تناوب آنها بدور خورشید کمتر از 20 سال باشد با این نام شناخته می شوند) و مبداء پیدایش آن از کمر بند کویی پر می باشد.کمر بند کویی پر منطقه ای ماورای مدار سیاره نپتون می باشد که هزاران عدد هسته یخی در آن مناطق بدور خورشید می چرخند و با تحت تاثیر قرار گرفتن گرانش سیارات بزرگ ٬بویژه  مشتری  مستعد نزدیک شدن به خورشید وتبدیل شدن به دنباله دار هستند.

عكس از احسان رستمي زاده