تبلیغات
سيارات تنهاي كيهان
ارسال در: 1386/08/08-00:00
وجود سياراتي با اقيانوس­هايي از آب مايع به دور از هر ستاره­اي، امكان­پذير است. چه روي خواهد داد اگر چنين سياره­ي رانده شده­اي، يك قمر بزرگ داشته باشد؟
 
نوشتاري كوتاه در مجله­ي نيچر(Nature)، مايه­ي الهام جان دبس(John Debes) شد. نوشته­اي در سال 1999، به قلم ديويد ج استيونسون(David J. Stevenson) (مؤسسه­ي فناوري كاليفورنيا)، پيشنهاد مي­كرد كه وجود سياراتي با اقيانوس­هايي از آب مايع ـ و حتي حيات ـ در اعماق سرد و تاريك فضاي ميان ستاره­اي، به دور از هر ستاره­اي، امكان­پذير است. اين مقاله بر پايه­ي اين آگاهي كه بخشي از سيارات، در حين تشكيلِ سيستمِ سياره­اي، در اثر گرانش، از سيستمشان به بيرون پرتاب مي­شوند، اين فرضيه را مطرح مي­كند كه برخي از اين سياراتِ به بيرون پرتاب شده، با گرماي دروني كافي، مي­توانند جَو خود را نگه دارند و براي نگه داشتن آب مايع در زير لايه­اي ضخيم از پوسته­ي يخ­زده، به اندازه­ي كافي گرم باقي بمانند.

دانشمندان معتقدند وجود سيارات شناور تنها ـ گاه همراه با اقماري ـ در اعماق فضاي ميان ستاره­اي امكان­پذير است اما يافتن آنها در غياب هرگونه آفتاب، بسيار دشوار خواهد بود. (تصوير از ناسا NASA)

 
چه روي خواهد داد اگر چنين سياره­ي رانده شده­اي، يك قمر بزرگ داشته باشد؟ دبس (در مؤسسه­ي كارنجي Carengie واشنگتن) براي يافتن پاسخ، 2700 شبيه­سازي رايانه­اي را بر اساس سياره­اي با جرم زمين و همدمي با جرم ماه، انجام داد. دبس مي­گويد:’’فرايند پرتاب به بيرون امكان دارد بسيار شديد باشد. براي ما مشخص نبود كه آيا هيچ سيستم مقيدي واقعاً از آن جان به در مي­برد.‘‘ اما در 123 مورد، يا بين 4 تا 5 درصد مواقع، سيستم ’’زمين ـ ماه‘‘، پرتاب شدن از منظومه­ي شمسي­اش را بدون آسيبي دوام آورد.
 
دبس مي­گويد:’’هرگاه رويدادي در ستاره­شناسي درصد كمي از مواقع رخ مي­دهد، براي ما جالب توجه است چرا كه در مقياس بزرگِ چيزها، اين به آن معنا است كه آن رويداد بسيار رخ مي­دهد و مردم بايد از آن آگاه شوند.‘‘
 
اين جفت­ها امكان بهتري براي پناه دادن به حيات دارند، زيرا افت انرژيِ كشندي بين قمر و سياره­ي چرخان، باعث گرم شدن درون سياره مي­شود. مدل­هاي دبس پيش­بيني مي­كنند كه اين گرم شدن با آن­چه 4 ميليارد سال پيش در مورد زمين روي داد همانند
است، هنگامي كه ماه جوان بسيار نزديك­تر بود و زمين سريع­تر مي­چرخيد.
 
 در نشريه­ي اخترفيزيك (Astrophysical Journal Letters) بيستم اكتبر، دبس و ستين سيگاردسون (Steinn Sigurdsson) چنين
نوشته­اند كه گرمايِش، احتمالاً در نقاط داغِ آتشفشانخيزي يا ديگر فرآيندهاي زمينْ­گرمايي متمركز شده است. زيست­شناسان، روي
زمين در حال يافتن نمونه­هاي بسياري از حياتي هستند كه روي اين گونه منابع انرژي بقا يافته است؛ مثلاً در پشته­هاي
ميانْ اقيانوسي. آيا ممكن است چنين اكستريموفيل­هايي1 (extremophile) رايج­ترين شكل  حيات در كيهان باشد؟

 

اين تيم دريافت كه در بهترين حالت، يك سيستم زمين­ـ­ماهِ به بيرون پرتاب شده، مي­تواند گرماي خود را تا 250 ميليون سال نگهدارد:
زماني كه براي پديدار شدن حيات كفايت مي­كند. اما آيا اين زمان براي سازگار شدنِ اين حيات با دماهاي نهايتاً در حال كاهش، كافي
است؟

 

و اگر چنين كره­هاي زمينِ تاريكِ آزاد و شناوري واقعاً وجود دارند، دانشمندان كي مي­توانند يكي از آن­ها را آشكار كنند؟ اين موضوع،
آنقدر كه ممكن است به نظر آيد ناممكن نيست. دبس شانس نسل آينده­ي نقشه­برداري­هاي ميكرولنزينگ فضايي را در كشف اين
سيارات، 2 درصد تخمين مي­زند.

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. ارگانيسمي كه در شرايط فيزيكي يا ژئوشيميايي دشواري كه براي بيشتر اشكال حيات روي زمين زيان­آور است، رشد مي­كند يا حتي به آن نياز دارد. (نقل ازwikipedia.org)
منبع :آسمان پارس
نظرات ارسالی:
 
مشارکت در بحث:
نام:
ایمیل:
متن پیام:
کد امنیتی:

Copyright © 2001-2019 Parssky.com All Rights Reserved 

اسپانسرها :   اسپانسرها :  تایم لپس timelapse اسلایدر عکاسی فیلمبرداری  عکاسی صنعتی طولانی عکاسی رشد پروژه برج خنک کننده فایبر گلاس عکاسی نجومی تلسکوپ دوربین دوچشمی تجهیزات نجوم فروش عکس پارس ویو Parsview.ir   عکس با کیفیت وضعیت آب و هوای ایران  تهویه ایران .بانک عکس و وکتور فروش عکس . طرح و وکتور فروش دوربین دوچشمی

طراحی سایت با آسمان پارس

با کلیک روی +۱ ما را در گوگل محبوب کنید