تبلیغات
تماشای بالیدن زیبای کهکشان ها
ارسال در: 1386/08/29-00:00
کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، شواهد گسترده ی تازه ای برای نظریه ی
اوایل قرن بیستم، ادوین هابل موفق به کشفی تکان­دهنده شد مبنی بر این که کهکشان راه شیری ما، تنها نیست. کهکشان ما تنها یکی از کهکشان­ها یا ــ چنان که هابل نامیدشان ــ "جهان­های جزیره­ای" بسیاری است که در اقیانوس فضا شناورند.
 
اکنون، یک قرن پس از آن، کاوشگر تحول کهکشانی ناسا (NASA's Galaxy Evolution Explorer)، در حال کمک به بازسازی سیر تکامل این گونه­های کیهانی از روی شواهد است. در این مأموریت، از زمان پرتابِ کاوشگر در سال 2003، ده­ها هزار کهکشان در پرتوی فرابنفش در گستره­ی نه میلیارد سال از زمان، بررسی شده­اند. نتایج، شواهد گسترده­ی تازه­ای برای نظریه­ی "پرورش" به دست می­دهد. در این نظریه، اعتقاد بر این است که کهکشان­هایی که نخستین بار توسط هابل توصیف شدند ــ مارپیچی­های زیبا و بیضوی­های لکه­مانند ــ از نظر تکامل با هم مرتبط­اند.
 

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی جوان به نام NGC300 را نشان می­دهد که در فاصله­ای حدود هفت میلیون سال نوری در صورت فلکی حجار واقع شده.

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی نوجوان به نام NGC1291 را نشان می­دهد که در فاصله­ای حدود 33 میلیون سال نوری و در صورت فلکی نهر واقع شده.

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشان پیرتر NGC1316 را نشان می­دهد که در فاصله­ی حدود 62 میلیون سال نوری و در صورت فلکی کوره قرار دارد.
 
طبق این نظریه، یک کهکشان جوانِ نوعی، زندگی­اش را به صورت کهکشانی مارپیچی آغاز می­کند که فعالانه ستاره تولید می­کند. با گذشت زمان، این کهکشان مارپیچی ممکن است پیش از روانه کردن چند دور دیگر از ستاره­های تازه ساخته شده، با کهکشان مارپیچی دیگری یا شاید کهکشانی نامنظم یکی شود. سرانجام، کهکشان، تولید ستاره­اش را کم می­کند و با زندگی بعدی­اش در هیأت یک کهکشان بیضوی، خو میگیرد.
 
کریس مارتین (Chris Martin)، پژوهشگر اصلی کاوشگر تحول کهکشانی در مؤسسه­ی فنآوری کالیفرنیا (California Institute of Technology in Pasadena) در پاسادنای کالیفرنیا (Pasadena, Calif)، می­گوید: "داده­های ما تأیید می­کند که همه­ی کهکشان­ها، زندگی را در حال ستاره­زایی آغاز می­کنند. سپس در اثر ترکیبی از ادغام با دیگر کهکشان­ها، تحلیل رفتن سوخت و شاید توقف توسط سیاه­چاله­ها، کهکشان­ها سرانجام از تولید ستاره بازمی­ایستند."
 
امروزه وقتی اخترشناسان درباره­ی کهکشان­ها سخن می­گویند، ترجیح می­دهند با رنگ­شان ــ آبی یا قرمز ــ به آن­ها اشاره کنند تا با شکل­شان. بیشتر کهکشان­های آبی­رنگ، مارپیچی­های کوچکتر یا کهکشان­های نامنظم­اند و بیشتر کهکشان­های قرمز رنگ را کهکشان­های بیضویِ بزرگ­تر تشکیل می­دهند؛ گو این که استثناءهایی هم وجود دارد.
 
چرا کهکشان­ها را با رنگ­شان رمزگذاری می­کنیم؟ رنگ کهکشان­ها نشانگر میزان فعال بودن­شان در ساختن ستاره­های تازه است. ستاره­های جوان­تر، در پرتوی فرابنفش یا آبی می­درخشند، پس کهکشان­هایی که آبی به نظر می­رسند، با گرفتاری تمام مشغول تولید ستاره­اند. ستاره­های مسن­تر پرتوی فروسرخ یا قرمز تابش می­کنند، پس کهکشان­هایی که قرمز به چشم می­آیند، کارخانه­های ستاره­سازی­شان را بسته­اند. حدوداً نیمی از کل کهکشان­ها آبی و نیمی قرمزند.
 
دانشمندان را مدت­ها فرض بر این بوده است که کهکشان­های آبی با زیاد شدن سن­شان تبدیل به کهکشان­های قرمز می­شوند. آنان پیشنهاد می­کردند که برای کهکشان­های آبی، اتفاقی رخ می­دهد که باعث تمام شدن مصالح ساخت ستاره یا گاز در آن­ها شده و باعث بلوغ آنان به صورت کهکشان­های قرمز غیرفعال می­شود. برای درست بودن این نظریه­ی "پرورش"، باید جمعیتی از کهکشان­های "نوجوان" وجود داشته باشد که در حال طی روند گذار از آبی به قرمز یا از جوانی به پیری­­اند. اما چنین دگردیسی کیهانی­ای، باید میلیاردها سال به طول انجامد. اخترشناسان که عمری به مراتب کوتاه­تر دارند، چگونه می­توانند روندی این­گونه بلندمدت را مطالعه کنند؟
 
یک راه حل، نگریستن به تعداد بسیار بسیار زیادی از کهکشان­هاست. یک موجود فرازمینی فرضی را تصور کنید که از روی مشتی عکس که انسان­هایی با سنین مختلف را نشان می­دهد، سعی می­کند دریابد آیا آدم­ها پیر می­شوند و چگونه. این موجودات ممکن است فرض کنند که آدم­های کوچکتر رشد کرده و تبدیل به آدم­های بزرگتر می­شوند، اما اگر می­توانستند نگاهی به چندین صندوقچه­ی پر از عکس بیندازند، بهتر می­توانستند زندگی یک انسان نوعی را بازسازی کنند.
 
کاوشگر تحول کهکشانی برای این که درست چنین پرونده­ی حجیمی از کهکشان­ها را برای اخترشناسان فراهم آورد طراحی شد. گنجینه­ی داده­های این کاوشگر، به کاوشگران امکان داد که شمار چشمگیری از کهکشان­های نوجوان و به طبع آن گواهی بیابند مبنی بر این که کهکشان­های مارپیچی جوان ــ یا آبی ــ سرانجام مسن می­شوند تا تبدیل به کهکشان­های بیضوی ــ یا قرمز ــ شوند.
 
به گفته­ی مارتین: "نظریه­ی پرورش در تحول کهکشانی، وجود کهکشان­هایی در حال گذار را پیش­بینی کرد. یافتن این کهکشان­ها نیازمند پرتوی فرابنفش بود چرا که آنان در این پرتو واقاً شاخص­ترند. به دلیل کمیاب بودن این کهکشان­ها باید کهکشان­های زیادی را از نظر می­گذراندیم. کاوشگر تحول کهکشانی، امکان چنین کاری را برای ما فراهم کرد."
 
داده­های نور مریی از نقشه برداری دیجیتال آسمانSloanا (Sloan Digital Sky Survey) نیز به اثبات سن کهکشان­های نوجوان و سرعت تمام شدن سوخت ستاره­ساز آن­ها، کمک کرد. از این یافته­ها چنین برمی­آید که برخی از کهکشان­های جوان به سرعت به پیری می­رسند، در حالی که بقیه به آهستگی به سوی دوران سالمندی گام برمی­دارند.
 
شواهد نظریه­ی "پرورش" تحول کهکشانی را می­توانید در گزارشی در نشریه­ی اخترفیزیک (Astrophysical Journal)، بیابید که مارتین نویسنده­ی اصلی آن است.
 
برای دیدن تصاویر و اطلاعات بیشتر درباره­ی کاوشگر تحول کهکشانی رجوع کنید به:
 
 
 
 
منبع :آسمان پارس
نظرات ارسالی:
 
مشارکت در بحث:
نام:
ایمیل:
متن پیام:
کد امنیتی:

Copyright © 2001-2019 Parssky.com All Rights Reserved 

اسپانسرها :   اسپانسرها :  تایم لپس timelapse اسلایدر عکاسی فیلمبرداری  عکاسی صنعتی طولانی عکاسی رشد پروژه برج خنک کننده فایبر گلاس عکاسی نجومی تلسکوپ دوربین دوچشمی تجهیزات نجوم فروش عکس پارس ویو Parsview.ir   عکس با کیفیت وضعیت آب و هوای ایران  تهویه ایران .بانک عکس و وکتور فروش عکس . طرح و وکتور فروش دوربین دوچشمی

طراحی سایت با آسمان پارس

با کلیک روی +۱ ما را در گوگل محبوب کنید