نظامیان آمریکایی برای پرتاب موشکی که بتواند در مسیر حرکت این ماهواره آن را هدف قرار دهد، تنها 10 ثانیه فرصت داشتند.این ماهواره که USA 193 نام داشت و در اواخر سال 2006 به فضا پرتاب شده بود، اندکی پس از پرتاب اشکال پیدا کرد و فعالیت آن متوقف شد.

مسئولان آمریکایی می گویند نگران بودند که سوخت این ماهواره در بازگشت به زمین برای جان انسانها خطر ایجاد کند. اما مقام های روسیه معتقدند این عملیات تنها پوششی برای آزمایش یک فن آوری ضد ماهواره ای بود که هماهنگ با برنامه دفاع موشکی آمریکا اجرا شد. آنها می گویند در فضاپیماهای کشورهای دیگری در گذشته به زمین افتاده اند که برخی از آنها مخازن سوخت سمی داشته اند، اما تا کنون با هیچ موردی به این اندازه با حساسیت برخورد نشده است.

چین هم سال گذشته یک موشک ضد ماهواره را آزمایش کرد اما آمریکا مدعی است این عملیات در واکنش به اقدام چین انجام نشده است.مقام های آمریکایی همچنین ادعای تلاش برای منهدم کردن قطعات سری این ماهواره را انکار کردند.

دقت مورد نیاز

جاناتان بیل خبرنگار بی بی سی در واشنگتن می گوید دستیابی به اهداف این عملیات بسیار دشوار بود و آن را به تلاش برای شلیک کردن "یک موشک به وسط سوراخ سوزن" تشبیه کرده است. از آنجا که سفینه فضایی آتلانتیس کماکان در فضا بود و اجرای این عملیات، نگرانی هایی را درباره تهدید احتمالی آن برای این سفینه ایجاد کرده بود، این عملیات چند ساعت پس از فرود فضاپیمای آتلانتیس انجام شد.

این ماهواره، که برخی تحلیلگران معتقدند یک ماهواره تجسسی از طریق ثبت تصاویر راداری بود، در زمان شلیک موشک از ارتفاع 210 کیلومتری اقیانوس آرام عبور می کرد. پیشتر ارتش آمریکا اعلام کرده بود که از یک موشک SM-3 استفاده خواهد کرد و موشک از کشتی جنگی یو اس اس لیک ئیری پرتاب خواهد شد.با این حال هنوز مشخص نیست که این عملیات تا چه اندازه موفق بوده است.این موشک می بایست تانکر سوخت ماهواره که اندازه ای معادل یک اتوبوس دارد را سوراخ می کرد که انتظار می رفت در صورت سقوط ماهواره به داخل جو زمین در اثر حرارت نابود نشود.

در این تانکر بیش از 450 کیلوگرم ماده سمی هیدرازین (Hydrazine) وجود داشت و پنتاگون، وزارت دفاع آمریکا اعلام کرده است در ظرف 24 ساعت تایید اینکه آیا تانکر سوخت هدف قرار گرفته یا نه به دست خواهد آمد. مقام های آمریکایی می گویند با از کار افتادن سیستم حرارتی ماهواره، سوخت از سرما منجمد می شد و حرارت ناشی از ورود مجدد به جو زمین هم نمی توانست آن را از بین ببرد.

مقام های مسئول هشدار داده بودند که اگر این تانکر به سطح زمین می رسید، نشت گاز سمی ناحیه گسترده ای را آلوده می ساخت و باعث مرگ یا آسیب های شدید بر روی انسانها می شد.

بقایای ماهواره منهدم شده

مسئولان آمریکایی انتظار دارند که بیش از 50 درصد تکه های ماهواره هدف قرار گرفته در ظرف 15 ساعت پس از برخورد موشک به ماهواره، یا در طی دو دور اولی که این بقایا به دور کره زمین خواهند زد، به سطح زمین برسند. پروفسور ریچارد کرودر، یک کارشناس در امر قطعات معلق در فضا که با شورای تجهیزات علوم و فن آوری (STFC) در آمریکا همکاری می کند معتقد است حدود یک چهارم این ماهواره در هنگام ورود به جو از بین نخواهد رفت و می گوید قطعات کوچکتر راحت تر به سطح زمین می رسند.