اين ماموريت مشترك با همكاري ناسا و اسا (آژانس فضايي اروپا) در سال 1990 آغاز شد و هدف از آن مطالعه روي خورشيد و تاثير اين ستاره عظيم و حيات بخش روي فضاي اطرافش بود.
فضاپيماي «اوليس» كه در واقع چهار برابر طولاني تر از طول عمر قابل انتظارش براي اين ماموريت خدمت كرد، ديگر در شرايط سخت و خشن فضا از پاي درآمده است. ناسا اعلام كرد كه «اوليسز» نخستين ماموريت براي تحقيق و كاوش بر روي فضاي بالا و پايين قطبهاي خورشيدي بود. ![](http://www.parssky.com/news/my_documents/pictures6/15A_large.jpg)
طبق اطلاعات حاصل از اين ماموريت، دانشمندان آژانس فضايي اروپا توانستند ثابت كنند كه از اعماق داخل خورشيد صداهايي توليد مي شوند كه اين صداها باعث تكان خوردن و لرزش زمين مي شوند. محققان در آزمايشهايي بر روي فضاپيماي اوليسز همچنين دريافتند كه ميدان مغناطيسي زمين، اتمسفر و سيستم هاي خاكي و زميني نيز تحت تاثير لرزشهاي صوتي قرار دادند. اين پژوهشگران دريافتند اصوات دوردست و مجزا كه پيش بيني شده از فشار و امواج جاذبهيي در خورشيد توليد مي شوند، براي رسيدن به زمين هدايت مي شوند و در محيط زندگي ما قابل تشخيص هستند. دانشمندان اين اصوات و طنينها را در اطلاعات زلزلهيي كشف كردند و آنها را در ولتاژهاي ايجاد شده در كابل هاي اقيانوسي و در طيف وسيعي از سيستم هاي زميني پيدا كرده اند. به گفته دانشمندان، هرچند اين صداها همگي در اطراف ما هستند اما با گوش انسان قابل تشخيص نيستند.