سياهچاله ها در باره گذشته خود نهانكار و مرموز هستند. اما اكنون يك راه ساده وجود دارد كه مي توان تشخيص داد آيا يك سياهچاله غول آسا زماني دو سياهچاله بوده كه با ادغام شدن تبديل به يك هيولاي بسيار بزرگ شده يا خير. شبيه سازي هاي رايانه اي پيشنهاد مي كنند زمانيكه دو سياهچاله با سوي يكديگر مي پيچند تا با هم برخورد كنند ، بخش عمده گاز و غباري كه در صفحه تجمعي (accretion disc) اطراف هر دو سياهچاله وجود دارد توسط گرانش سياهچاله ديگر از هم پاشيده مي شود. قسمتي از اين مواد با هم تركيب شده و يك صفحه سوم را ايجاد مي كنند كه هر دو را احاطه مي كند.

بر اساس مدلي كه توسط كيميتاكا هايساكي و همكاران وي از دانشگاه كيوتو تهيه شد ، اين صفحه سوم مي بايد بصورت دوره اي مواد را به صفحات اوليه (كه از ماده خالي شده اند و تا مدتي بعد از ادغام هنوز وجود دارند) برگرداند. مدل اين دانشمندان كه جزئيات آن در The Astrophysical Journal  بچاپ رسيده نشان مي دهد كه اين تبادل و اختلاط گاز و غبار باعث افزايش ناگهاني گسيل هاي نور فرابنفش از اين سامانه مي شود. اين افزايش با تلسكوپهاي فضائي فعلي قابل رديابي است.

در مقابل ، رديابي امواج گرانشي كه تنها سيگنال آشكار ساز ادغام دو سياهچاله هستند بسيار سخت است و هنوز نياز به رصد و كاوش دارند.