زماني كه ستاره شناسان از سر اتفاق يكي از قمرهاي سياره زحل را پرومته ناميدند، باور نداشتند كه روزي اسطوره پرومته در فضا به تحقق بپيوندد و باز هم پرومته از خدايان آسمان دزدي ‌كند.
هفته پيش در روز 8 آبان، كاوشگر كاسيني كه زمستان گذشته به طور مشترك از طرف امريكا و اروپا به فضا فرستاده شده بود، موفق شد از فاصله 791 هزار كيلومتري تصاويري از سياره زحل و يكي از اقمار آن به نام پرومته تهيه و ارسال كند كه در آن نشان مي دهد، پرومته در حال جذب بخشي از خاك و يخي است كه در حلقه هاي رنگارنگ دور زحل قرار دارد. تاكنون تصور ستاره شناسان بر اين بود كه قمر سيب زميني شكل پرومته كه قطر آن 150 كيلومتر است، به همراه قمر ديگر اين سياره به نام پاندورا نقش شباني حلقه هاي زحل را بر عهده دارند و اين حلقه ها را در مدار نگه مي دارند. اما تصاوير جديد نشان مي دهند كه پرومته _ كه در مدار بيضي شكلي هر 14 ساعت يا كمي بيشتر به دور زحل گردش مي كند _ وقتي به نزديك ترين نقطه به حلقه F (از حلقه هاي پيرامون سياره زحل) مي رسد، موادي از اين حلقه را به سوي خود مي كشد. اما هنوز معلوم نيست، اجرامي كه در رشته هاي اصلي درخشان نزديك پرومته است، آيا به اين قمر پيوسته اند يا خير؟
در اساطير يونان، پرومته يكي از خدايان، از دسته تيتان ها، پسر لاپتوس و كليمنه، برادر اطلس و اپيمته بوده كه خيرخواه انسان ها بود و آتش را از خدايان دزديد و آن را در ساقه توخالي گياهي پنهان كرد و براي انسان ها آورد. ساتورن نامي كه غربيان بر سياره زحل گذاشته‌اند، نيز نام يكي از خدايان رومي است كه موكل بر كشاورزي، خصوصا كشت انگور بوده است و معادل خداي يونان كرونوس است.
قمر پرومته نيز همانند اين شخصيت اسطوره اي به دزدي از خدايان مي پردازد، اما اين بار دزدي خاك و يخ. جالب اين كه در اسطوره پرومته، پرومته با خاك نيز پيوندي عميق دارد. اوست كه انسان فاني را از خاك رس شكل داد و آفريد. و عجب اين كه در اكثر اسطوره ها شايد به قياس با كارهاي كوزه گري كه از زمان هاي دور و دراز شناخته شده بود، آدميان از گل ساخته مي شوند. در اساطير ايران، كيومرث، پيش نمونه انسان و گاو يكتا آفريده، پيش نمونه گياهان و جانوران، از خاك درست شدند. در متون ديني زردشتي، كيومرث لقب «گِلشاه» دارد. در اساطير مصر نيز خنون (Chnun) آدميان را از گل مي سازد و در ميان بابليان، اين ايزد نام اَرورو (Aruru) را مي يابد.
در اساطير يونان، پرومته قهرمان بسيار مشهوري است كه خدمات ديگري نيز براي نوع بشر انجام داده است. او مجموعه دانش هايي را كه زيربناي تمدن است، به انسان آموخت. هنر ساختن خانه ها، اهلي كردن حيوانات،‌ پرداختن فلزات، درمان بيماري ها، نوشتن و خواندن.
او به دليل عمل شجاعانه اي كه براي انسان ها انجام داد (ربودن آتش)، در قله قفقاز به زنجير كشيده شد و پيوسته عقابي جگر او را مي جويد و او فرياد بر مي آورد. تا آن كه سرانجام هركول به نجات او آمد. عقاب را كشت و پرومته را رها ساخت.
اين قهرمان اسطوره اي و عمل او كه نمادي از طغيان عليه استبداد و تمايل به رسيدن به حقيقت و كمال مطلوب بوده است، همواره از چنان محبوبيتي برخوردار بوده كه دامنه اين محبوبيت نه تنها به فضا كشيده شده و نام يكي از اقمار سياره زحل را به خود اختصاص داده است، بلكه در ادبيات غرب نيز آثار زيادي از او الهام گرفته اند. آثاري چون: «الهيات؛ اعمال و روزها» اثر هزيود، «پرومته در زنجير» اثر اِشيل، «پرومته» اثر ا.و. شِلگِل (1797)، «پرومته» اثر بايرون (1816)، «پرومته رها شده» اثر شِلي (1820)، «پرومته در زنجير» اثر آندره ژيد (1899).