به فرض مثال یک سیاه چاله ی ثابت پر جرم که غیر از حرکت دورانی شدید حرکت دیگری ندارد را در مرکز یک کهکشان بزرگ در نظر می گیریم . این سیاه چاله بایستی طبق معمول مرکز کهکشان را فعال سازد و انرژی فوق العاده زیادی را در تمام رادیو تلسکوپ ها وگیرنده های اشعه ی ایکس و فروسرخ و حتی گاما ثبت کند. این امر برای سیاه چاله های کوچکتر نیز صادق است. اما چیزی که بیشتر دانشمندان را متعجب می سازد این است که برخی از این اجرام بر خلاف معمول گاهی ساکت و گاهی هم بسیار کم صدا هستند. بدین معنا که انرژی گسیلی انها با وجود شتاب گرانشی شدید در فرکانسهای بسیار پایین ثبت میشود . همچنین امواجی که از قطب های سیاه چاله ها به بیرون گسیل می شوند باید انرژی زیادی داشته باشند اما در برخی موارد این امواج در طول موجهای بسیار بلند تر ایجاد می شوند. شاید این گونه تصور شود که ماده ی سقوط کرده به داخل انها در سطح پایینی است اما شدت این امواج به حدی بالا است که از سقوط ذرات بسیار زیادی در سطح انها حکایت می کند
علت پایین بودن فرکانس های تولیدی را باید در حرکت هایی غیر از حرکت دورانی دانست. یعنی سیاه چاله ها یی وجود دارند که به غیر از حرکت دورانی به صورت هایی مختلف به دور خود می چرخند. این چرخش های متقارن و غیر متقارن از اثر نیروی جاذبه به خصوص در قطب های سیاه چاله که در اثر دوران حول محور خود ایجاد شده است به طور چشم گیری می کاهد و در بسیاری از موارد از تشکیل حفره های کشنده ی ماده در دو قطب خود جلو گیری میکند. این حرکت ها احتمالا اغلب در سیاه چاله های کوچک و ستاره های نوترونی باید وجود داشته باشد . این نوع حرکت باعث می شود امواج گسیلی در تلسکوپ های رادیویی بصورت روشن و خاموش با تناوب بسیار منظمی ثبت شوند