چندين گروه از منجمان ابر نواختري را رويت كرده اند كه به نظر مي رسد 2 يا 3 برابر درخشان تر از ركورد قبلي باشد. تخمين زده مي شود كه اين ابر نواختر (ابر نواختر 2006gy ) حداكثر درخشندگي 50 ميليارد برابر خورشيد را دارد(با قدر مطلق -22) كه اين تخمين دور از واقعيت نيست. ابر نواختر 2006gy صد برابربيشتر از يك ابر نواختر معمولي نوع دوم انرژي پخش مي كند كه حاكي از مرگ يك ستاره بسيار بزرگ است.بعد از پيدا شدن اين ابر نواختر در 18 سپتامبر 2006 در فهرستNGC 1260 در پرسيوس حدود 70 روز طول كشيد تا به اوج خودش برسد در حالي كه اين زمان براي ابر نواختري معمولي 20 تا 30 روز است و اين ابر نواختر به طور حيرت آور صد روز بالاي قدر مطلق -20.5 باقي ماند.
يك گروه به رهبري نادان اسميت(nathan smith) از دانشگاه كاليفرنيا استدلال مي كنند كه اين ابر نو اختر براي اينكه به حداكثر درخشندگي اش برسد بايد حداقل چيزي به اندازه 100 برابر جرم خورشيد دفع مواد داشته باشد. به عبارت ديگر احتمالا واجد(به وجود آورنده )در هنگام تولد به اندازه 150 برابر جرم خورشيد را به بيرون انداخته و 110 برابر يا بيشتر در زمان مرگ آن.
مدلها پيش بيني مي كنند كه ستاره هاي پر جرم (بزرگ) بيشتر بسته هاي گازيشان را به كمك بادهاي عظيم پراكنده مي كنند كه آنها را شايد 10 تا 40 برابر جرم خورشيد قبل از انفجار كم مي كنند. اما در مقاله اي كه به نيچر(nature) اريه شد، اسميت و گروهش نتيجه گرفتند كه واجد ابر نواختر 2006gy نتوانسته است كه بيشتر بسته هاي گازي عظيمش را قبل از انفجار پراكنده كند. گروه استدلال مي كنند كه اين ابر نواختر توسط يك سحابي بزرگ كه در حال حاضر به كمك اين ابر نواختر روشن و درخشان شده است احاطه شده بود. اين شبيه سي بي هومون كولوس (homunculus) است كه دور تا دور اتاكرينا(eta carina) را فرا گرفته است كه جزء درخشان ترين و بزرگترين ستارگان كهكشان ما است.
اين مشاهدات اظهار مي كند كه اين ستاره هايي كه فوق العاده بزرگ و درخشان هستند مي توانند در چرخه زندگيشان زودتر از موقعي كه نظريه ها پيش بيني مي كنند منفجرشوند به عبارت ديگر آنها مي توانند بدون
اينكه حتي منبسط شده و برابر غول هاي قرمز تبد يل شوند و فقط وقتي كه ابر غول هاي آبي هستند برابر نواخته تبد يل شوند مثل (Betelgeuse)به نظر اسميت اين خبر بسيار بزرگي براي مطالعه تحولات ستارگان
است.
يكي از اعضاي گروه به نام ويدنگ لي(weidong li)اضافه مي كند:اين كه دقيقا ستارگان چگونه منفجر مي شوند كاملا واضع وروشن نيست و احتمالا كمي تعد يل در نظريه اخير مبني بر چگونگي منفجر مي شود
كاملا واضح وروشن نيست واحتمالا كمي تعديل در نظريه اخير مبني بر چگونگي انفجارستارگان بسيار بزرگ نياز است كه دماي واجد آنقدر زيادمي شود كه فوتون هاي پرتوي گاما كه در اثر فصل و انفعالات
هم جوشي هستند به وجود آمده است به جفت هايي از ذرات ماده و پاد ماده تبديل مي شود(طبق معادلهانيشتين
E=mc2)بدون پراكنده كردن انرژي كافي به بيرون از هسته، تمام ستاره فروپاشي ومنفجر شده و به اصطلاح
به يك جفت ناپايدار تبديل مي شود كه به طور قابل ملاحظه اي شديدتر از يك ابرنواخترنوع دوم است. نظريه ها پيش بيني مي كنند كه بعضي از اولين ستاره هاي جهان كه احتمالا صدها برابر جرم خورشيد را دارند. در اين انفجارات فوق العاده قوي نابود شده اند اما انتظار مي رود كه جفت ناپايدار در جهان امروزي كمياب يا ناياب باشد به خاطر اينكه چنين ستاره هاي عظيمي به علت عناصر سنگينشان هنوز تشكيل نشده اند.
يك گروه ديگر هم به رهبري اران افك (eran efek) كه اين واقعه را رويت كردند هم عقيده و هم راي اند كه احتمالا ابر نواختر 2006gy از انفجار يك ستاره عظيم در يك محيط چگال به وجود آمده است اما اين محققين در مقاله اي كه به مجله مقالات فيزيك نجومي ارايه دادند نتيجه گرفتند كه نور عظيم و حيرت انگيزي كه در اثر موج انفجار ابر نواختري به بيرون داده مي شود . سحابي اطراف آن را درخشان و داغ كرده
است. كه الزاماُ لازم نيست اشاره به يك واجد بسيار عظيم داشته باشد.احتمال ضعيف ديگر حاكي از اين است كه ابرنواختر حاصل انفجارات هسته اي يك كوتوله سفيد (ابر نواختر نوع Ia) در يك دو تايي باشد كه دو ستاره در يك بسته گازي معمولي جايگزين شده باشند. افك مي گويد: اين ممكن است بعضي از خصوصيات اين ابر نوااختر اسرار آميز را توضيح دهد.
اسميت معتقد است كه اطلاعات حاكي از يك ابرنواختر حاصل از ستاره هاي عظيم است. اين كه آيا توسط فعل و انفعالات يك ستاره در اطراف آن يا يك جفت ناپايدار نيرو مي گيرد را نمي دانم. اگر چه تكامل طيف نگاري و مشاهده اشعه x در آينده كمك زيادي خواهد كرد.
اسميت مدارك ديگري را مبني بر اينكه يك ابر غول آبي رنگ مي تواند به يك ابر نواختر تبديل شود پيدا كرد واجد نزديكترين ابر نواختري را كه در همين چند قرن پيش مشاهده شد يعني ابر نواختر 1987A يك ابر غول آبي بود وقتي كه منفجر شد. اسميت هم چنين سه ابر غول ديگر در كهكشان ما پيدا كرد كه توسط حلقه هايي از مواد احاطه مي شوند و اين شبيه تصاويري بود كه تلسكوپ فضايي هابل از اطراف ابر نواختر1987 گرفته بود.اتا كرينا سحابي هومون كولوس چنين حلقه هايي را دارد كه اشاره به اين دارد كه اين هم شايد آماده انفجار باشد. طبق گفته اسميت به نظر نمي رسد كه اين ستاره ها در مرحله اي از زندگيشان باشند وقتي آماده انفجار هستند شايد هم باشند.
Sky & telescope aprill 2007