اخترشناسان برای چند نسل متوالی، چگونگی تشکیل سیارات منظومه شمسی را توضیح داده اند. امروزه، اکثر نظریات اظهار بر این دارند که سیارات منظومه شمسی ما، در یک سحابی بزرگ از گاز و گرد بدور چیزی که بعد ها خورشید ما را تشکیل داد، متراکم شدند، اما بر سر جزئیات این مسئله تا هنوز اختلافاتی وجود دارد، بخصوص بر سر سیارات بزرگ گازی مانند مشتری. آیا اولأ یک هسته کوچک تشکیل شد که بعد ها سیارات بدور آنها تشکیل شدند یا اینکه بی ثباتی در این سحابی باعث سقوط بسته های گازی بصورت سیارات شدند؟

 هشت سال قبل، اگر همه چیز بر طبق پلان پیش میرفت، یک سفینه وارد مدار مشتری می گردید تا اطلاعات دقیقی را در مورد تشیکل این سیاره برای ما بیارود.

 بلی، جونو (Juno) اولین مأموریت با نیروی خورشیدی به سیارات بیرونی ( که هیچ مواد هسته ای همراه نخواهد داشت)، وارد مدار قطبی مشتری می گردد و در نتیجه در مقایسه با مأموریت های قبلی به دنیای غول گازی بسیار نزدیک می شود. این سفینه دارای چند دستگاه خواهد بود که با هدف مشخص نمودن ساختار اتموسفیر مشتری نصب شده اند.

یکی از ابزار ها، نقشه کش شفقی فرابنقش– سرخ مشتری است که تصاویر و طیف هایی را از لکه های سرخ که گمان می رود می تواند فرصتی را برای نفوذ به لایه درونی اتموسفیر مشتری فراهم کنند، تهیه می کند. این دستگاه با همکاری یک دستگاه صوتی مایکروویف بنام JIRAM باید در تشخیص مقدار آب در لایه پایین اتموسفیر کمک کند.

 همراه با نقشه های دقیق از میدان مقناطیسی مشتری، که در نتیجه تغییر مدار جونو تهیه می شوند، این دستگاه ها باید بصورت قطعی ثابت کنند که آیا غول گازی هسته سخت یا جامد دارد و وسعت این هسته چقدر است.

 این مأموریت برای دو نظریه مشهور در مورد تشکیل سیارات که پیش بینی می کنند، مشتری باید یک هسته اساسی چند برابر جرم زمین داشته باشد، یک آزمایش مستقیم را فراهم می سازد. دستگاه جیرام یا دستگاه صوتی مایکروویف تصاویر خوبی از شفق های مشتری که شبیه شفق های قطب شمال زمین، اما به مراتب قوی تر اند، نیز تهیه می کند.

 شفق ها زمانی شکل می گیرند که گاز های قسمت بالایی اتموسفیر، در اثر جریان های بدام افتاده ذرات شارژ دار بوسیله میدان مقناطیسی یونیزه شوند. مشتری نسبت به همه سیارات منظومه شمسی، قوی ترین میدان مقناطیسی را دارد و شفق های آن در تصاویر تلسکوپ فضایی هابل بی نهایت درخشان دیده شده اند. 
 دستگاه جیرام یک دید نزدیک از شفق های مشتری فراهم می سازد که بر اساس تحقیقات اخیر منتشر شده در مجله زیست شناسی نجومی،  ".... یک سیستم نمونه یا مدل خاص را برای پدیده های قابل رویت، و اجرام برابر جرم مشتری و ابر مشتری ها در اطراف ستاره های نزدیک فراهم می سازد". 

 آقای جوناتان لونین پروفیسور آزمایشگاه سیارات و ماه دانشگاه آریزونا و یکتن از اعضای تیم تحقیقاتی جیرام به نتایج حاصله توسط دستگاه های جونو در این مأموریت بسیار امیدوار است و در این باره می گوید: " ما یک نقشه بسیار مفصل در مورد میدان مقناطیسی سیاره مشتری بدست خواهیم آورد که بصورت قطعی مشخص می سازد آیا این سیاره هسته جامد دارد یا خیر. همچنان با کشف دقیق فراوانی اکسیژن و نیتروژن می توانیم یک آزمایش خوبی را برای تشخیص ترکیب اجرام یخی که باعث فراوانی مشتری های ابر خورشیدی (سیارات بزرگتر از مشتری بدور ستاره های بزرگتر) می گردد، نیز انجام دهیم و دیگر اینکه این مسئله به تشکیل هسته در این سیارات مستقیمأ ارتباط ندارد. اما این آزمایش می تواند در تشخیص شرایطی که مشتری ها در آن شکل می گیرند، کمک کند".           

 آقای لونین باور دارد که جیرام دانشمندان را در درک نور های شمالی زمین نیز کمک می کند و به گفته او: " با توجه به شفق های تشکیل شده در اتموسفیری مرکب از هایدروژن، نیتروژن– اکسیژن، و با توجه به منابع مختلف ذرات (از پوشش مقناطیسی یا مگنتوسفیر مشتری)، می توانیم نظریات تشکیل شفق ها را تحت شرایط متفاوت از زمین بررسی نماییم".

 بخاطر تحقق این اهداف، یک گروهی از دانشمندان و مهندسینی که ابزاری مأموریت کاسینی و طلوع نو ناسا و همچنان سفینه فضایی روزتتا و مریخ اکسپرس ایسا را ساخته اند، دو دستگاه را در واقع بصورت یک دستگاه ساخته اند ( یک ردیاب تصویر بردار دو بعدی که شبیه یک دوربین (کمره) دیجیتالی کار می کند، و یک طیف سنج جداگانه که شبیه یک منشور با شکستن نور به طیف های مختلف کار می کند)

 در دستگاه جیرام یک آئیینه جبران کننده نیز بکار خواهد رفت که با چرخش برخلاف جهت سفینه، حد اقل برای بخشی از هر دور چرخش سفینه،  یک تصویر ثابتی را برای تصویر بردار فراهم می سازد.

 سفینه فضایی جونو برای پرتاب در اگست 2011 برنامه ریزی شده که بعد از 61 ماه به سیاره مشتری می رسد