او كه به عشق مادري کردن براي فيزيک ايران، هيچگاه طعم مادر شدن را نچشيده، در روزهاي تنهايي خود در اتاق كوچكش در سراي سالمندان توحيد تهران از دانشجويانش به عنوان بچه‌هايش ياد مي‌كند، فرزنداني كه شايد آن قدر فراموشكار بوده‌اند كه سال‌هاست، نگاه مهربان مادر را كه بر در اتاقش دوخته شده پاسخ نمي‌دهند.

همزمان با روز مادر به ديدار مادر نجوم ايران رفتيم تا از خاطرات و شور و شوق جواني و دلتنگي‌هاي روزهاي پيري‌اش بشنويم. اما كهولت سن و بيماري، گفتن از گذشته را براي او بسيار دشوار ساخته بود و به جاي او ما برايش از جاودانگي عشق مادر سخن گفتيم. عشقي كه نه فقط فرزند، كه همه آدميان را از وسعت خود سيراب مي كند؛ و او هم شنيد و با لبخندهايي گرم، پاسخمان داد. 

آلينوش طريان كه در سال 1299 در خانواده اي ارمني به دنيا آمد، پس از طي تحصيلات مقدماتي به دانشگاه تهران رفت و در خرداد سال 1326 با درجه ليسانس فيزيک ازدانشکده علوم دانشگاه تهران فارغ التحصيل شد.

وي درمهرماه همان سال به سمت کارمند آزمايشگاه فيزيک دانشکده علوم استخدام شد و يک سال بعد به عنوان متصدي عمليات آزمايشگاهي در دانشکده علوم منصوب شد. طريان مدتي بعد با هزينه شخصي به بخش فيزيک اتمسفر دانشگاه پاريس رفت و دانشنامه دکتري دولتي‌اش را از دانشگاه علوم پاريس در سال 1956 ميلادي (1335 شمسي) دريافت کرد.

در سال 1338 دولت فدرال آلمان غربي بورس مطالعه رصد خانه فيزيک خورشيدي را در اختيار دانشگاه تهران قرار داد كه وي براي اين بورس انتخاب شد و از فروردين سال 1340 به مدت چهار ماه به آلمان رفت و بعد از انجام مطالعات به ايران بازگشت.

دكتر طريان سه سال بعد درتاريخ 9 خرداد 1343 به مقام استادي ارتقا پيدا کرد و بدين ترتيب او اولين فيزيکدان زن است که در ايران به مقام استادي رسيد.

وي در آبان ماه سال 45 به عضويت کميته ژئوفيزيک دانشگاه تهران درآمد و در سال 48 رسما به رياست گروه تحقيقات فيزيک خورشيدي موسسه ژئوفيزيک دانشگاه تهران منصوب شد و در رصدخانه فيزيک خورشيدي که خود وي در بنيانگذاري آن نقش عمده‌اي داشت، فعاليت خود را آغازکرد.

دكتر طريان در سال 58 تقاضاي بازنشستگي داد و به افتخار بازنشستگي نائل شد.

  منبع : isna.ir
  نويسنده  : آسمان پارس