چهار سال پیش که فضاپیمای هویگنس از مدارگرد همراه خود (کاسینی) جدا شد و راه فرود بر تيتان را در پیش گرفت، همه نگاه‌ها متوجه این بخش از منظومه شمسی شده بود. نخستین عکس‌ها نشان از سطحی شبیه به دریایی بزرگ داشت که جریانهایی مانند رودخانه به آن وارد می‌شود. اما مطالعات بعدی در این نظر ترديد ایجاد کرد و نشان داد احتمالاً در این منطقه زمانی جریان مایعی وجود داشته است اما به مرور زمان این مایع تبخیر شده و فضای حاصل در حال حاضر کاملا خشک است. از سوی دیگر در حالی که بسیاری انتظار داشتند تا هویگنس در حال فرود بتواند تصاویری از ریزش باران هم تهیه کند اما هیچ خبری از باران نبود . بررسی‌ها نشان می‌داد که ممکن است شرایط جوی تیتان اجازه بارش را ندهد. گذشت زمان و اطلاعاتی که فضاپیمای کاسینی در طی گردش‌های مداری بعدی خود از این قمر به زمین می‌فرستاد باعث شد تا شواهد متعددي مبني بر وجود درياچه هايي از متان و اتان مايع بر روي تيتان يافت شود.
BoB Brown (سرپرست ابزار VIMS فضاپيماي كاسيني) از دانشگاه آريزونا درباره كشف اخير كاسيني مي گويد: اين اولين مشاهده اي بود كه ما را به وجود درياچه هايي سرشار از مايع بر روي تيتان مطمئن كرد. ما وجود چنين درياچه هايي را از قبل پيش بيني مي كرديم ولي هيچ نشانه اي مبني بر وجود قطعي آنها در دست نبود. مدارگرد كاسيني متعلق به ناسا و تيتان‌نشين هويگنس متعلق به ايسا، يكي از بزرگترين مأموريتهاي فضايي بشر تا به امروز بوده‌اند. اين مجموعه پس از پرتاب در 15 اكتبر 1997 و پرواز از كنار زهره، زمين و مشتري سرانجام در 30 ژانويه 2004 ميلادي وارد مدار زحل شد. به اين ترتيب مأموريت چهار ساله كاسيني به منظور مطالعه منظومه كيواني كه شامل سياره كيوان و بالغ بر 50 قمر گوناگون آن مي‌باشد، آغاز شد. در 25 دسامبر همان سال هويگنس از سفينه مادر جدا شد و با چتر وارد اتمسفر غليظ تيتان گرديد. اندازه‌گيري دما، فشار، تركيب شيميايي، سرعت و جهت باد، تغييرات شرايط در لايه‌هاي مختلف جو و همچنين صداي تيتان از جمله داده‌هاي عجيبي بود كه براي اولين بار در تاريخ بشريت از جو و سطح يك قمر واقع در دوردست‌ها دريافت مي‌شد.