فضاپیمای «سوهو» در سوم فروردین سال جاری، هفتصد و پنجاهمین دنباله دار را از زمان شروع فعالیت خود در سال 1374 کشف کرد.
  هفتصد و پنجاهمین دنباله دار کشف شده بوسیله ی فضاپیمای «سوهو»، توسط «سباستین هونیگ» ستاره شناس آماتور آلمانی کشف شد. این دنباله دار، از رده ی دنباله دارهای «خورشید خراش» (sungrazing) بود که بعلت نزدیک شدن فوق العاده به خورشید، معمولا بلافاصله در جو داغ خورشید تبخیر می شوند!

  تاج نگار نصب شده بر روی فضاپیمای «سوهو»، موسوم به «لاسکو»، با پوشاندن قرص خورشید، امکان دیدن فورانهای گازی منتشر شده از جو بیرونی یا همان «تاج» خورشید را فراهم می کند؛ دقیقا همان کاری که ماه در هنگام خورشید گرفتگی کامل انجام می دهد و ساکنان زمین را قادر به دیدن تاج خورشید می کند.

  تاج نگار «لاسکو» فضای خالی اطراف خورشید را بصورت شبانه روزی تحت نظر دارد و دنباله دارهایی که تحت تاثیر گرانش شدید خورشید، به درون این ستاره کشیده می شوند را ثبت می کند و تصاویر مرگ تدریجی آنها را به زمین می فرستد. بیش از 75 درصد دنباله دارهای کشف شده توسط فضاپیمای «سوهو»، با مطالعه ی عکسهای گرفته شده  ی این فضاپیما، توسط ستاره شناسان آماتور صورت گرفته است.
 

  «رصدخانه ی خورشیدی و خورشید کره ای» (SOHO) در 12 آذر 1374 از پایگاه هوایی کیپ کاناورال در ایالت فلوریدا برای انجام ماموریتی دو ساله رهسپار فضا شد. سپس در سال 1376 ماموریت آن برای چهار سال دیگر تمدید شد و مجددا در سال 1380 مجوز ادامه فعالیت آن تا فروردین 1385 صادر شد. هدف ماموریت «سوهو»، مطالعه ی قسمتهای مختلف خورشید، از هسته ی داخلی تا تاج بیرونی و نیز بررسی بادهای خورشیدی و پیش بینی زمان برخورد ذرات باردار خورشیدی با جو زمین است.

  فضاپیمای «سوهو»، طرح مشترک سازمان فضایی و هوانوردی آمریکا (ناسا) و آژانس فضایی اروپا (اسا) است که حدود 1000 میلیون یورو هزینه برده است. این مبلغ بین دولتهای عضو آژانس فضایی اروپا و سازمان ناسا تقسیم شده است. این فضاپیما در فاصله ی 5/1 میلیون کیلومتر زمین، در یک نقطه ی مداری خاص، موسوم به نقطه ی «لاگرانژی اول» (L1)، به همراه زمین بدور خورشید می گردد.