این تصویر زیبا ابر ستاره سازی بنام NGC 346 است. این ابر در واقع ترکیبی از نور با طول موج های مختلف است، که توسط تلسکوپ فضایی اسیتزر (فرابنفش)، تلسکوپ تکنولوژی نوین رصد خانه جنوبی اروپا با (نور مرئی) و تلسکوپ فضایی نیوتون XMM متعلق به اسا تهیه شده.
رصد های فرابنفشی ذرات سرد را به رنگ سرخ، اطلاعات مرئی گاز های تابان را به رنگ سبز و اشعه ایکس گاز های بسیار داغ را به رنگ آبی نشان می دهد. ستاره های معمول در این زایشگاه بصورت نقطه های آبی با مرکزیت سفید نشان داده شده در حالیکه ستاره های جوان پوشانیده شده در درون ذرات گرد بصورت نقطه های سرخ با مرکزیت سفید دیده می شوند.
تنوع رنگ در این تصویر نشانگر آن است که ستاره ها در این محل به دو روش بوجود می آیند: یکی با کمک باد و دوم توسط تشعشعات. ستاره ها معمولأ زمانی بوجود می آیند که ستارگان بزرگ در حال مرگ ستاره های کوچک را در هسته از خود باقی بگذارند. اولین میکانیزم وابسته به تشعشعات در نزدیکی مرکز ابر نشان داده شده. در این محل تشعشعات ستاره های بزرگ توسط ابر گرد و غبار اطراف آن بلعیده می شوند و در نتیجه امواج ضربتی ای را بوجود می آورند که گاز و گرد را بصورت ستاره های جدید متراکم می سازند. سپس مواد متراکم شده، بصورت کمانی از رشته های سرخ و نارنجی ظاهر می شوند، اما ستاره های جدید در داخل این رشته ها هنوز هم توسط گرد و غبار احاطه شده و به همین خاطر دیده نمی شوند.
اما میکانیزم دوم یعنی وابسته به باد در قسمت بالایی ابر اتفاق می افتد. لکه ستاره های صورتی شکل منزوی شده در قسمت بالایی چپ در اثر باد های سنگین یک ستاره بزرگ که در قسمت چپ قرار دارد بوجود آمده اند. این ستاره بزرگ حدود 50 هزار سال قبل بصورت یک ابرنواختر منفجر شده بود، اما قبل از مرگ باد هاییش گاز و گرد را بصورت ستاره های نود به هم فشرده بود. هرچند این ستاره بزرگ در تصویر دیده نمی شود، اما حباب ایجاد شده در زمان انفجار در نزدیکی های لبه، بصورت لکه سفید و یک هاله آبی در قسمت بالایی چپ دیده می شود (این لکه سفید در واقع ترکیی از سه ستاره است).
این ابر در واقع درخشانترین منطقه ستاره ساز در ابر کوچک ماژلانی و بصورت یک کهکشان نا منظم کوتوله می باشد که در فاصله 210 هزار سال نوری بدور کهکشان راه شیری در گردش است. |