ده سال پیش، در چنین روزی اولین بخش از یک ایستگاه بین المللی فضایی توسط یک موشک از قزاقستان به فضا پرتاب شد. بعد از آن ده ها ماموریت فضایی دیگر انجام شد تا بقیه قطعات اين آزمایشگاه پژوهشی علمی را به فضا ببرند.

از آنزمان دن گلدين رییس ناسا یک پیش بینی جسورانه کرد: "ظرف چند سال، درخشان ترین ستاره در آسمان پدیدار خواهد شد. این اقدامی نویدبخش است زیرا همه ملت ها گرد هم می آیند تا از فن آوری سودمند شوند، آن هم نه برای منفجر کردن نسل بشر بلکه برای آنکه دنیا به جای بهتری تبدیل شود."

آیا حرفهای آقای گلدین درست از آب درآمد؟ ده سال از آن گذشته و ساخت اين پایگاه فضایی هنوز به اتمام نرسیده است و دهها میلیارد دلار اضافه بر بودجه صرف شده است. بعضی از منتقدین می گویند کیفیت آزمایش های انجام شده توسط کارکنان متوسط بوده است.

لرد ریس از رویال سوسایتی در لندن می گوید: "دلیل آنکه روی اين پایگاه فضایی سرمایه گذاری می شود اين است که آمریکایی ها نمی خواهند روس دست بالا را بگیرند. آنها باید حضور خود را در فضا حفظ کنند و به همین دلیل نمی توانند پروژه را به حالت نیمه تمام رها کنند."

اما هواداران پروژه می گویند که دست کم يک هدف دیپلماتیک به نتیجه رسیده است و آن مشارکت دادن روس ها از زمان خاتمه جنگ سرد در یک پروژه بین المللی فضایی است.

کریس رایلی ناظر مسائل فضایی در بریتانیا می گوید نکته اصلی همین است: "مسئله مهم این است که اين پروژه باعث شده است 15 کشور باهم کار کنند. کشورهایی که تا 60 سال پیش باهم می جنگیدند حال با هم همکاری می کنند."

اگر همه چیز طبق برنامه پیش رود پایگاه فضایی تا سال 2010 تکمیل می شود اما ناسا از پیش اعلام کرده است که در بلند مدت نیروی خود را از این ایستگاه به سوی ماموریت های ديگر به کره ماه، مریخ و حتی فراتر معطوف خواهد کرد.