محاسبات جدیدی که برای ارزیابی سکونت‌پذیر بودن سیارات فراخورشیدی طراحی شده، نشان داده است که زمین 82 درصد شانس برخورداری از حیات دارد.
اگرچه با توجه به این که اشکالی از حیات حداقل چهار میلیارد سال پیش روی زمین وجود داشته‌اند، این گزارش تا حدی شگفت‌انگیز است و دستاورد مهمی محسوب می‌شود.
شاخص سکونت‌پذیری توسط محققان آزمایشگاه سیاره‌های مجازی در دانشگاه واشنگتن برای کمک به دانشمندان در اولویت‌بندی جست‌وجو برای حیات در سیارات فراخورشیدی طراحی شده است.
این محاسبه عوامل متعددی مانند خاک سیاره، این که فشار جوی آن اجازه حضور آب مایع را در سطح می‌دهد و فاصله آن از ستاره میزبان را در نظر می‌گیرد.
اگر زمین از فاصله صدها هزاران سال نوری توسط فضانوردان بیگانه مشاهده می‌شد، ممکن بود بیش از اندازه به ستاره میزبانش یعنی خورشید، نزدیک تصور می‌شد که از حیات برخوردار باشد.
هدف این مقاله آن است که نشان دهد منابع را باید به جست‌وجو برای یک سیاره دوردست با امتیاز بالاتر شاخص سکونت‌پذیری اختصاص داد تا سیاره‌ای که شبیه به دوقلوی زمین است.
اگرچه زمین در منطقه قابل سکونت یا گلدیلاکس (Goldilocks) قرار داشته و در فاصله‌ای نه زیاد دور و نه زیاد نزدیک از خورشید است، اما قرار دادن پایه بحث بر این که سیاره ما از منظر سیارات دیگر دارای شانس کمی برای حیات است، بسیار پرمخاطره است.
این مقاله در مجله Astrophysics منتشر شده است.