داستان رویت اشیاء نورانی در آسمان ايران براي حدود  5 سال دوران آرامي را سپري كرده است. در روزهای اخیر بار دیگر شاهد تبدیل موضوعاتی از این دست به تیتر اخبار صدا و سیما و روزنامه ها هستیم. آغاز ماجرای رویت اشیاء نورانی در دهه اخیر به اوایل سال 1383 باز می گردد. اولين گزارشها از مرزن آباد و سپس بابل و مشكين شهر آغاز شد. جايي كه گويهای نوراني مي توانست علاوه بر اينكه موجب وحشت اهالي شود، حتي خسارات زيادي را به جاي گذارد. اين پديده به سرعت به تیتر اول روزنامه ها تبدیل گشت. اظهار نظرهای متفاوتی از مقامات بلند پایه کشور تا شهروندان عادی در مورد این پدیده ها بیان می شد. ماجرای رویت این اشیاء از مشکین شهر به اردبیل، گنبد کاووس، تبریز، اراک، اشنویه، سنندج و... نیز کشیده شد.

این ماجرا به مرور زمان فروکش کرد، به طوری که حدود 4 سال هیچ گزارشی مبنی بر رویت اجسام نورانی ارسال نشد تا اینکه اواخر آبان ماه سال گذشته بار دیگر این موضوع رونق نسبی پیدا کرد. این بار گزارش ها حاکی از رویت اشیا نورانی در مناطق جنوبی کشور و به خصوص مناطق مرزی اهواز بود. در هفته های اخیر نیز شاهد ارسال گزارش های مشابهی از شهرهایی چون سوادکوه و شاهرود بودیم.

   سفر هوشمندان فرازمینی به سیاره ما: تیتر جالبی برای بسیاری از نشریه های جنجالی می تواند باشد!

واقعیت آن است که تا به حال هیچ گزارش مشکوکی از سوی منجمان مبنی بر رویت اشیاء ناشناخته در آسمان ایران ارسال نشده است. اگر چنین اجرامی وجود دارند، چرا نباید تا به حال منجمانی که ساعت ها از وقت خود را صرف مشاهده آسمان و زیبایی های آن می کنند، گزارش رویت آنها را ارسال نکرده باشند؟ چرا چنین گزارش هایی همواره از سوی افراد غیر حرفه ای و فاقد صلاحیت علمی مطرح می شود؟ واقعیت آن است که در بسیاری از موارد علت دیدن بشقاب پرنده و اشیاء نورانی می تواند رویت سیاره زهره، ماهواره های مخابراتی، بازتاب نور خورشید از چاله های هوایی، به دام افتادن ذرات باردار خورشید در جو، سقوط شهابسنگ ها و... باشد.

با نگاهی خوش بینانه به معادله فرانک دریک می توان وجود 250 تمدن فرازمینی را در کهکشان که قادر و مایل به برقراری ارتباط رادیویی هستند، تخمین زد. اما مسئله، فاصله بسیار زیاد ستاره ها تا ما و محدودیت سرعت حرکت در عالم است. این مسائل حتی برای پیشرفته ترین تمدن ها هم در سفر به سیاره ما مشکل ساز است. نزدیک ترین ستاره به خورشید، 4 سال نوری با ما فاصله دارد. حتی اگر تمام امکانات نظیر سوخت، مواد غذایی و... برای ما فراهم باشد، با سرعت یک شاتل فضایی نیز ده ها هزار سال طول می کشد تا به آن برسیم. نتیجه آنکه با وجود چنین مشکلاتی در عالم و فواصل عظیم بین ستاره ای، بسیار بعید به نظر می رسد که تا به حال یک تمدن فرازمینی به سیاره ما قدم گذاشته باشد. سرانجام اینکه هربار که ما نور عجیبی را می بینیم، دلیل بر این نیست که از شیئی ناشناخته و مسافرانی از اعماق فضا تابش شده باشد!