دكتر محمد ابراهيمي با بيان اين با آناليزهايي كه در نتايج پرتاب دوم راكت «كاوش» داشتيم، در حال برنامه‌ريزي براي پرتاب بعدي هستيم، گفت: تمام داده‌هاي مورد نياز مانند شتاب سنج‌ها، سنسورهاي دما و حتي اطمينان از باز بودن پره‌ها تا قبل از عمليات را از پرتاب راكت «كاوش ــ 2» دريافت كرده و همگي سالم بوده‌اند، بنابراين از نظر ديتاهاي آزمايشي تست كاملا موفق بوده است.
مدير فني طرح راكت‌هاي كاوش با بيان اين كه اين موفقيت‌ها صرفا نقطه شروع بوده‌اند، تصريح كرد: اميدواريم با هماهنگي مجموعه‌هاي مرتبط پرتاب سوم راكت كاوش تا انتهاي سال انجام شود.
ابراهيمي با بيان اين كه راكت‌هاي كاوش به عنوان راكت‌هاي پژوهشي مورد استفاده قرار مي‌گيرند، درباره اهداف پرتاب سومين راكت كاوش گفت: سنسورهايي قابليت كاربرد در ماهواره و فضاپيماها را دارند كه قبلا با موفقيت تست شده باشند؛ بنابراين بايد تمام فن‌آوريهاي مورد استفاده در تجهيزات فضايي طي پرتاب‌هايي مثل پرتاب راكت‌هاي كاوش ارزيابي و از عملكرد آنها مطمئن شده باشيم چون اگر در زيرسيستم‌هاي اين قبيل راكت‌ها مشكلي پيدا شود، فرصت جبران وجود دارد، اما اگر يك ماهواره گران قيمت و يا فضاپيمايي كه يك موجود زنده را حمل مي‌كند دچار مشكل شود، فرصتي براي جبران وجود ندارد. لذا تلاش داريم با پرتاب راكت‌هاي كاوش مشكلات احتمالي را شناسايي و رفع كنيم.
عضو هيات علمي پژوهشگاه هوافضا خاطر نشان كرد: بايد قدم به قدم به اين تكنولوژي‌ها دست يافته و آن را تكميل كنيم تا بتوان آنها را در مجموعه‌هاي پيچيده به كار برد تا هزينه فضايي كشور افزايش نيابد.
وي تاكيد كرد: پژوهشگاه آمادگي دارد كه زيرسيستم‌هاي مختلف فضايي را طي پرتاب‌هاي راكت كاوش مورد مطالعه، اعتبار سنجي و صحه گذاري قرار دهد كه در اين مورد تفاهم‌نام‌هايي داريم.
گفتني است، در راستاي طرح راكت‌هاي كاوش، راكت «كاوش -2»، آذرماه سال گذشته با موفقيت به فضا پرتاب و با انجام ماموريت خود به وسيله چتر مخصوص پس از دقايقي به زمين بازگشت.
پرتاب اين راكت كاوش با هدف ثبت و ارسال صحيح داده‌هاي محيطي، ارسال صحيح و به موقع فرامين، انجام جدايش موتور و محموله و عملكرد صحيح سيستم بازيابي صورت گرفت كه نتايج حاصله در طول مدت حضور در فضا با اهداف مورد نظر منطبق بود.
راكت كاوش 2 داراي سه بخش عمده شامل مجموعه حامل، مجموعه آزمايشگاه فضايي و مجموعه بازيابي بود.
جايگاه ويژه پروژه راكت‌هاي كاوش در ميان پروژه‌ها و سيستم‌هاي فضايي كشورهاي مختلف موجب شده است، هم اكنون نيز با گذشت حدود 50 سال از ساخت و پرتاب اولين راكت كاوش، كشورهاي صاحب تكنولوژي فضايي، هر ساله تعداد زيادي از اين راكت‌ها را به منظور توسعه علوم و فن‌آوري به فضا پرتاب كنند.