اما نتايج پژوهشي جديد در اين باره نشان مي دهد كه ايرانيان اولين رصدگران گذر زهره بوده اند .

پوريا ناظمي منجم آماتور و خبرنگار علمی با بررسي بخشهايي از تاريخ نجوم ايران و همچنين مراجعه به كتب و مقالات دانشمندان ايران در اويل هزاره دوم ميلادي شواهدي بر امكان رصد گذر زهره در سال 1032 توسط ابن سينا به دست اورده است .   اين محقق با استناد به فصل اخر كتاب شفا و اشاره اي كه ابن سينا در اين كتاب به رصد گذر دارد  همچنين بررسي گذرهايي كه از ايران قابل مشاهده بوده به اين نتيجه رسيده كه  ابن سينا اين گذر را در 24 مي 1032 ميلادي در حوالي همدان فعلي رصد كرده است . بخشهايي از اين گذر تنها از مناطق غربي ايران قابل رويت بوده زيرا خورشيد دقايقي پس ازتماس دوم  غروب مي كرده .

 اما انچه مطرح است توانايي ابن سينا براي پيش بيني گذر زهره است كه دراين تحقيق   براي اين پرسش نيز پاسخي وجود دارد . اول اينكه ابن سينا به وجود فلك زهره و عطارد بين فلك زمين و خورشيد معتقد بوده و استدلال وي درباره علت اين رويداد نيز همانند توجيهي است كه بر وقوع كسوف وجود دارد . به علت زاويه بين مدار زمين و زهره امكان قرار گيري اين دو سياره در يك صفحه در زمان هر مقارنه داخلي وجود ندارد . بر اساس همين استلال و با توجه به پيگيريهايي كه ابن سينا در رصد داشته است احتمال رصد مقارنه هاي داخلي اين سياره و در پي ان رصد گذر بسيار زياد است . از سوي ديگرشرايط مناسب نوري براي رصد گذر زهره در هنگام غروب خورشيد نيز دليل ديگري است براي امكان انجام اين رصد از سوي ابن سينا . 

اين پژوهش علمي مي تواند تاريخ رصد گذر سياره ناهيد را 600 سال به عقب ببرد .

از سوي ديگر اين محقق و همكارانش درجستجوي  عكسهايي هستند  كه از گذر  سال1874 در اصفهان تهيه شده بوده . اين عكسهاكه از جمله اولين عكسهاي تهيه