تبلیغات
ناسا دیگر پلوتونیوم نداریم
ارسال در: 1388/02/23-00:00
تخریب سلاح های هسته ای کار خوبی است. اما وقتی طولانی ترین مأموریت های فضایی ما به ایزوتوپ های هسته ای بدست آمده از سلاح های ساخته شده در جریان جنگ سرد وابسته اند، این دیگر یک مشکل است.

یونس بخشی

تخریب سلاح های هسته ای کار خوبی است. اما وقتی طولانی ترین مأموریت های فضایی ما به ایزوتوپ های هسته ای بدست آمده از سلاح های ساخته شده در جریان جنگ سرد وابسته اند، این دیگر یک مشکل است.

اگر دیگر بمب هسته ای تولید نمی کنیم و در ضمن بمب های موجود را هم نابود می سازیم، در آنصورت ناسا پلوتونیوم 238- خود را از کجا تهیه کند؟ بدبختانه پاسخ این سوال را نمی توان به سادگی دریافت نمود و بخاطر تهیه ایزوتوپ به تولید مجدد پلوتونیوم نیاز داریم. از نظر ناسا خریدن پلوتونیوم 238- از روسیه راه حل مناسب نیست، زیرا آنها قبلأ این کار را کرده اند و ذخیره نیز در حال تمام شدن است.

این وضعیت یک عامل جدی یا محدودیت در برابر پرواز های بعدی ما دور تر از مدار مریخ می باشد. تحقیقات سیارات درونی منظومه شمسی مشکلی ندارد ( عطارد، زهره، زمین و مریخ سیارات درونی اند) زیرا نور خورشید کافی بوده و به سادگی مدارگرد، کاوشگر و سطح گرد ها را نیرو می بخشد. ولی مأموریت های دور تر از این منطقه به علت ضعف نور خورشید یک مشکل اساسی شمرده می شود. مأموریت های تاریخی مانند پایونیر، ویجر، گالیله، کاسینی و افق های نو بدون استفاده گلوله های پلوتونیوم 238- قابل اجرا نبودند.

بنابرین انتخاب ما بسیار حساس و مشکل است: یعنی پلوتونیوم تولید کنیم و یا راه های جدیدی را بدون استفاده از ژنراتور های حرارتی رادیو ایزوتوپی بخاطر تقویت سفینه های مان بیابیم. گزینه اول غیر ممکن است و دلیل آن هم مشکلات سیاسی می باشد (با توجه به منع تولید پلوتونیم ، ناسا شاید نتواند مقدار پلوتونیوم لازم برای مأموریت های صلح آمیز خود را تهیه نماید). گزینه دوم هم وجود ندارد.

هر چند در سلاح های هسته ای دیگر نمی توان از پلوتونیوم 238- استفاده نمود، پرتاب مأموریت های فضایی با هر نوع مواد رادیو اکتیو دیگر باعث اعتراض همگانی می شود. (علیرغم حراست شدید علیه آلودگی ها، آیا مأموریت های فضایی نباید اجرا شوند) در برابر نظریه های توطئه آمیز هم کاری نمی توان کرد. ژنراتور های رادیو ایزوتوپ حرارتی در واقع راکتور هسته ای نیستند، بلکه یک تعداد گلوله یا قرص پلوتونیوم 238- دارند که به آهستگی تمام می شوند و ذرات الفا و گرما تولید می کنند. گرما توسط کپسول های حرارتی مهار می شوند و بخاطر سیستم های سفینه و فعالیت های روبوتیک به الکتریسیته تبدیل می شوند.      

 

ژنراتور های رادیواکتیو حرارتی بطور حیرت انگیز طول عمر زیادی دارند. به طور مثال کاوشگر ویجر 1 و ویجر 2 که در سال 1977 به فضا پرتاب شدند، سوخت شان باید تا سال 2020  دوام داشته باشد! 

دوم، پرتاب سفینه مریخ نورد "آزمایشگاه علمی مریخ" که بودجه زیادی دارد و همچنین مدارگرد اروپا هر دو با سوخت پلوتونیوم 238- اجرا می شود. خوب حالا که سوخت پلوتونیوم ناسا در حال اتمام است و بعد از اتمام ذخیره پلوتونیوم اروپا دیگر هیچ سوختی باقی نخواهد ماند. آنگاه چه باید کرد؟  

 

اگر قرار است تولید پلوتونیوم 238- باز از سر گرفته شود، پس باید هر چه زود تر تصمیم گرفت. آغاز تولید پلوتونیوم هشت سال زمان در بر میگیرد و فقط 5 کیلو پلوتونیوم 238- می توان در سال تولید کرد.

نظرات ارسالی:
 
مشارکت در بحث:
نام:
ایمیل:
متن پیام:
کد امنیتی:

Copyright © 2001-2019 Parssky.com All Rights Reserved 

اسپانسرها :   اسپانسرها :  تایم لپس timelapse اسلایدر عکاسی فیلمبرداری  عکاسی صنعتی طولانی عکاسی رشد پروژه برج خنک کننده فایبر گلاس عکاسی نجومی تلسکوپ دوربین دوچشمی تجهیزات نجوم فروش عکس پارس ویو Parsview.ir   عکس با کیفیت وضعیت آب و هوای ایران  تهویه ایران .بانک عکس و وکتور فروش عکس . طرح و وکتور فروش دوربین دوچشمی

طراحی سایت با آسمان پارس

با کلیک روی +۱ ما را در گوگل محبوب کنید