کارل پیترز، محقق دانشگاه براون و نویسنده ارشد یکی از سه مقاله نوشته شده در مورد نتایج تازه گفت: «ماه همیشه ما را متعجب می‌کند. مقادیر عظیمی‌از آب در سطح ماه کشف شده و این، چیزی نیست که ما یک دهه پیش تصور می‌کردیم.»چاندرایان1 در حین تحقیق بر روی طول‌موج نور جذب شده توسط آب و هیدروکسیل، مقادیری آب در خاک ماه کشف کرد. اما گروه هنوز متقاعد نشده بود که واقعا آب پیدا کرده است. پیترز گفت: «ما ماه‌ها وقت را صرف جستجو برای کشف هر گزینه‌ای کردیم که بتواند این موضوع را توضیح دهد؛ صرفا به این خاطر که تصور نمی‌کردیم در آنجا آب وجود داشته باشد.»

برای کمک به تایید این مسئله، گروه به داده‌های اعلام شده توسط کاوشگرهای پیشین، از جمله دیپ‌ایمپکت ناسا که در ماه ژوئن 2008 از کنار ماه عبور کرده بود، روی آورد. هر دو فضاپیما نیز شواهدی مبنی بر وجود آب و هیدروکسیل نشان می‌دادند.

اما به نظر می‌رسید این مولکول‌ها در مقادیر کمی موجود باشند. با این حال این مسئله ممکن است منابعی را برای تحقیقات آینده تامین کند. با وجود این‌که سطح ماه خشک‌تر از هر سطح دیگری روی زمین است، تحقیقات جدید نشان می‌دهند که می‌توان از هر متر مکعب خاک ماه، یک لیتر آب تولید کرد.

جنیفر سانشاین، از دانشگاه مریلند کالج پارک و نایب‌رئیس تحقیقات دیپ ایمپکت می‌گوید: «جذب آب به‌هنگام ظهر ضعیف است؛ اما عصرها بسیار شدیدتر می‌شود. ما شاهد یک چرخه کامل اتلاف و بازیافت آب هستیم. در طول روز، بادهای خورشیدی که حامل یون‌های هیدروژنی هستند، با اکسیژن موجود در خاک ماه برخورد می‌کنند تا مولکول‌های هیدروکسیل و آب تشکیل شوند. ظهرها در هوای گرم‌تر، آب از دست می‌رود، اما وقتی هوا خنک تر می‌شود آب دوباره می‌تواند تشکیل شود.»

دانشمندان فرضیه‌هایی در مورد مواد معدنی حاوی آب مطرح کرده اند. داده‌های حاکی از آن است که آب در عمق یک تا دو میلی‌متری سطح خاک ماه وجود دارد. وجود آب در طبیعت، ذهن‌ها را بر دهه‌های متوالی تحقیقات متمرکز می‌کند. دانشمندان همچنین تصور می‌کنند آب از عرض‌های جغرافیایی بالاتر، به قطب‌ها که سردتر و تاریک‌تر هستند مهاجرت می‌کند. در این مکان‌ها حفره‌های بسیار قدیمی‌احتمالی آب وجود داشته اند.

اما هنوز بحث در مورد پنهان شدن آب در حفره‌های تاریک ماه وجود دارد. سیگنال‌های راداری که از حفره‌های قطبی منعکس شده‌اند، علایمی‌شبیه یخ از خود بروز داده اند. و نوترون‌هایی که در سال 1998 توسط کاوشگر قمری ناسا کشف شد، نشان از حضور هیدروژن دارند؛ اما مشخص نبود که آیا این اتم‌ها به شکل آب و یخ درآمده‌اند یا به صورت‌های دیگر.

کاوشگر قمری مدارپیمای ناسا که در خرداد ماه به فضا پرتاب شد نیز به نتایج مشابهی دست یافته است. فضاپیمای ال‌کراس ناسا که قرار است مهرماه به یکی از حفره‌های قطب جنوب ماه برخورد کند، به احتمال زیاد می‌تواند در پاسخ به این سوالات کمک شایانی کند.

محققان ام.آر.او در کنفرانسی مطبوعاتی اعلام کرده‌اند ذخایر یخ درخشانی در پنج منطقه مختلف درون حفره‌ها کشف شده‌اند و تقریبا سه تا چهار متر وسعت دارند. این حفره‌ها در تصاویر پیشین همین مناطق وجود نداشت و این خود موضوع مطالعات جدید برای بررسی عکس‌العمل مواد تازه وارد در فضای مریخ خواهد بود. این نقاط روشن در طول هفته‌ها پس از اولین مشاهدات، محو شدند.

/ 1385 و 1386 رخ داده‌اند. این اولین باری است که ما حفره‌های جدیدی در مریخ مشاهده می‌کنیم که حاوی آب و یخ هستند».

دانشمندان پیش از این نیز می‌دانستند مقادیری یخ در زیر عرض‌های جغرافیایی بالای مریخ وجود دارد، اما یافته‌های جدید نشان می‌دهد که آب بیش از آن‌چه تصور می‌شد به خط استوا نزدیک شده است. شین برن، از اعضای عکس‌برداری علمی‌ام.آر.او اظهار داشت: «یکی دیگر از کشفیات شگفت‌انگیز این است که یخ مشاهده شده در حفره‌ها بسیار خالص است. پیش از این تصور می‌شد آب موجود در زیر سطح، میان ذرات خاک جمع می‌شود بنابراین ترکیبی به میزان 50-50 از خاک کثیف و یخ است. ما اکنون با در نظر گرفتن مدت زمانی که طول کشیده تا یخ از نظرها پنهان شود، متوجه شده‌ایم که درصد این ترکیب یک درصد خاک و 99 درصد یخ است».