ابتدا، قسمت فوقانی یک راکت به وزن 2 هزار و 200 کیلو گرم با سرعتی تقریبا دو برابر سرعت گلوله به داخل حفره ای در قطب جنوبی کره ماه کوبیده شده و ذرات و خرده های موجود در داخل این حفره بر فراز سطح ماه پخش شد.این ذرات و خرده ها که وزن آن نزدیک به 350 تن است تا ارتفاع 10 کیلومتری پخش شده است.شدت برخورد این راکت با سطح ماه تا حدی است که سبب شد حفره دیگری به پهنای 20 متر و عمق تقریبی 4 متر ایجاد شود.دومین سفینه که مجهز به دستگاه های علمی بود، قبل از این که به سرنوشت سفینه اول دچار شود، این ذرات را برای یافتن نشانه های بخار آب، آزمایش کرد.
این سفینه نیز پس از فرستادن یافته های خود به کره زمین، مانند اولین سفینه در سطح کره ماه سقوط کرد.صحنه کوبیده شدن این سفینه ها به سطح کره ماه برای دانشمندان و نیز فضانوردان غیر حرفه ای با تلسکوپ قابل رویت بود.سفینه هایی هم که به دور کره زمین می گردند، از جمله تلسکوپ فضایی هابل، نیز برای مشاهده و ثبت این برنامه آماده شده بودند.
نتیجه این آزمایش ها به زودی معلوم خواهد شد.
خاک کره ماه از هر صحرایی در کره زمین خشک تر است ولی چندین سفینه فضایی که در مدار کره ماه می چرخند، نشانه هایی از امکان وجود آب به صورت منجمد، به دست داده اند.وجود آب در کره ماه برای کشفیات آینده بشر یک منبع حیاتی است.جاناتان آمورس، خبرنگار بی بی سی در امور علمی می گوید چنانچه وجود آب منجمد در قطب های کره ماه ثابت شود، فضانوردان قادر خواهند بود از این آب نوشیده و برای سوخت راکت از آن استفاده کنند.
در این صورت حتی فرضیه انتقال این آب از کره ماه به کره زمین نیز مطرح خواهد بود.چنانچه نشانه ای از وجود آب در کره ماه به دست نیاید، در آنصورت ناسا، ممکن است در برنامه های کنونی خود برای ایجاد پایگاه هایی در کره ماه تجدید نظر کند.
هزینه اجرای برنامه کنونی 70 میلیون دلار تمام شده است.وجود آب منجمد در حفره هایی در قطب های کره ماه قبلا توسط دانشمندان امری مسلم شناخته شده بود ولی هرگز تایید نشده بود.