اما سیاره تازه کشف شده که GJ 1214b نام دارد، به روش گذر-سیاره ای و توسط پروژه میرث ثبت شده است. پروژه میرثاز 8 تلسکوپ 16 اینچی واقع در کوهستان هاپکینز آریزونا بهره می برد. این پروژه برای کشف سیارات فراخورشیدی 2000 کوتوله سرخ را تحت نظر دارد.

سیاره مذکور در رده سیارات زمین-سان غول آسا قرار می گیرد. این به اصطلاح زمین های غول آسا از لحاظ ابعادی بزرگتر از زمین و کوچکتر از اورانوس هستند. بر اساس اطلاعات بدست آمده از گذر این سیاره از جلوی ستاره میزبانش قطر آن در حدود 34،441 کیلومتر تخمین زده می شود. در نظر داشته باشید که قطر سیاره زمین در استوا برابر با 12،756 کیلومتر است. GJ 1214b ستاره میزبان خود را در 38 ساعت دور می زند! و در فاصله 2 میلیون کیلومتری از آن قرار دارد. فاصله زمین تا خورشید حدود 6/149 کیلو متر است. ستاره میزبان این سیاره یک کوتوله سرخ سرد با دما سطحی در حدود 2،700 درجه سانتی گراد می باشد  با این وجود دما در سطح GJ 1214b حدود 200 درجه سانتی گراد است.

نکته جالب اینجاست که بر اساس اندازه گیری های انجام شده توسط ستاره شناسان این سیاره 6 برابر زمین جرم دارد. بنابراین نیروی جاذبه در سطح آن 8 برابر نیروی جاذبه در سطح زمین است. با توجه به  جرم و شعاع محاسبه شده برایGJ 1214b ستاره شناسان بر این گمان هستند که بخش  عظیمی از آن از یخ-آب تشکیل شده و شامل مقداری سیلیکات و آهن نیز می باشد. اما دمای سطحی سیاره احتمال وجود اقیانوس هایی از آب را رد می کند و این دما هر اقیانوس احتمالی را به بخار تبدیل می کند؛ در نتیجه شرایط موجود برای این سیاره جوی از بخار آب به ارمغان می آورد. از طرفی قطر محاسبه شده برای این سیاره بر اساس رصد های صورت گرفته با محاسبات تئوری در تضاد است. بر اساس محاسبات رصدی قطر این سیاره 400 کیلو متر بزرگتر از محاسبات  تئوری آن می باشد. و تنها  دلیل موجود برای توضیح این تضاد وجود جوی با ضخامنت 200 کیلومتر است که اطراف GJ 1214b را احاطه کرده است. در زیر جو بخار آلود این زمین غول آسا جاذبه قوی آن، آب موجود درون سیاره را به نوع نادری از کریستال به نام یخ هفت تبدیل می کند. یخ هفت نوعی کریستال است که در فشاری معادل با  20،000 برابر فشار در سطح زمین تشکیل می شود.