مجید جویا
شاید شبیه به داستان‌های کودکانه به نظر برسد، اما این که
تمایل عجیب اورانوس ممکن است از قمر بزرگ آن نشات گرفته باشد، یک حقیقت
است.
اورانوس حول محوری می‌چرخد که تقریبا خوابیده بر صفحه سیستم
خورشیدی است، و نه عمود بر آن. و هیچ کس هم دلیل این امر را نمی‌داند. یک
نظریه در مورد این حرکت عجیب این است که تمایل آن نتیجه برخورد با جسمی
هم‌اندازه زمین است؛ اما ایگناسیو ماسکیورا از انستیتو SETI در کالیفرنیا
می‌گوید: «این نظریه تقریبا نتوانسته هیچ چیزی را در مورد این سیاره توضیح
دهد. مثلا این‌که چرا مدارهای 27 قمر شناخته شده اورانوس، مانند خود سیاره
متمایل نشده‌اند؟»
به گزارش نیوساینتیست، در حال حاضر گوانیل بو و ژاک لاسکار
در رصدخانه پاریس در فرانسه، توضیح دیگری را برای این مسئله مطرح
کرده‌اند. به عقیده آنها شاید اورانوس، یک قمر دیگر با وزن خیلی زیاد
داشته است؛ اگر این قمر فرضی یک درصد از جرم اورانوس را داشته باشد و در
فاصله معینی از این سیاره به دور آن بچرخد، تعادل سیاره را به مقدار بسیار
اندکی بر هم می‌زند و بر میزان تلو تلو خوردن سیاره حول محور وضعی‌اش
می‌افزاید. مدل‌سازی این دو نشان داده است که بعد از گذشت زمانی حدود دو
میلیون سال، میزان این اعوجاج به اندازه‌ای زیاد خواهد شد که سبب می‌شود
سیاره به یک سو بغلتد.
البته درمورد سرنوشت این قمر فرضی اتفاق نظر وجود ندارد.
شاید بعد از این زمان، این ماه مجهول در اثر عبور سیاره دیگری از نزدیکی
اورانوس، از آن جدا شده باشد و جایی در فضای منظومه شمسی سرگردان باشد؛
ولی اگر هنوز در حال گردش در منظومه شمسی نباشد، ممکن است که در اثر
برخورد با یک غول گازی دیگر نابود شده باشد.
از دید ویلیام وارد از انستیتو پژوهشی جنوب غرب کلرادو، این
نظریه می‌تواند قابل قبول باشد، اما این نکته را نباید از نظر دور داشت که
هیچ نشانه‌ای مبنی بر وجود یک ماه اضافی در اورانوس وجود ندارد، البته به
غیر از تاثیری که بو و لاسکار ادعا می‌کنند که این ماه گم شده بر محور
چرخش اورانوس به حول خود داشته است.