به گزارش نیوساینتیست، تاکنون شش روش احتمالی برای شناسایی هوشمندان فرازمینی مطرح شده است که در ادامه می‌بینید.

روشنایی‌های شهر
شهرهای زمین به دلیل نورهای مصنوعی از مدار زمین به‌وضوح دیده می‌شوند، به همین ترتیب ممکن است سیارات میزبان موجودات هوشمند نیز آلودگی نوری خود را منتشر کنند؛ اما ممکن است پیدا کردن آن ساده نباشد. حتی اگر همه انرژی الکتریکی زمین برای تولید نور استفاده شود، باز هم نور آن هزاران برابر ضعیف‌تر از بازتاب نور خورشید از سطح زمین است.

آلاینده‌های شیمیایی

ما هم‌چنین می‌توانیم به دنبال شواهدی از آلودگی‌های شیمیایی در جو سیارات فراخورشیدی باشیم. ترکیبات مصنوعی مانند کلوروفلوروکربن یا سی.اف.سی‌ها می‌توانند اثراتی از خود به جای بگذارند که از فواصل دور قابل دیدن هستند. از آن‌جاکه سی.اف.سی‌ها پرتوهای فروسرخ را در طول‌موج مشخصی جذب می‌کنند، این احتمال وجود دارد که بتوان آن‌ها را حتی در غلظت‌های بسیار اندک چند ذره در هزار میلیارد نیز شناسایی کرد. اما شاید برای این کار نیاز به تلسکوپ بسیار حساسی باشد که بتواند این ردها را شناسایی کند و صدالبته که چنین ابزاری از توانایی امروز بشر خارج است.

جستجوی عناصر نایاب

انباشتن ضایعات هسته‌ای در یک ستاره می‌تواند فراوانی عناصر نایابی مانند تکنتیوم یا نئودایمیوم را که در اثر شکافت هسته‌ای تولید می‌شوند، به شکلی غیرعادی افزایش دهد. ردپای این فراوانی غیرعادی را می‌توان در طیف ستاره مشاهده کرد. اما برای باقی ماندن یک علامت قابل تشخیص به مقدار بسیار زیادی از این مواد نیاز است. بر اساس تخمینی از گولیرمو لمارچند، عضو هیات‌علمی دانشگاه ملی کوئیلمس در آرژانتین، برای حضور ردپای تکنتیوم در طیف یک ستاره به یکصدهزار تن از این ماده نیاز است. این درحالی است که طی قرن گذشته تاکنون، راکتورهای هسته‌ای زمین نزدیک به 100 تن تکنتیوم تولید کرده‌اند.

کره‌های دایسون

یک تمدن فرازمینی هم‌چنین ممکن است وجود خود را از طریق شاهکارهای مهندسی به نام کره‌های دایسون نشان دهد. این‌ها، ساختارهایی فرضی به دور ستارگان هستند که بخش زیادی از انرژی آنها را جذب می‌کند. یک کره دایسون می‌تواند کسری یا تمام نور قابل مشاهده یک ستاره را سد کند، اما از آن‌جاکه این کره‌ها بر اثر جذب انرژی ستاره گرم می‌شوند، ممکن است پرتوهای فروسرخی منتشر کنند که از روی زمین قابل شناسایی باشند. اخترشناسان تاکنون هیچ کره دایسونی را به طور قطع پیدا نکرده‌اند و تعدادی از کاندیداهای نشانه‌گذاری شده ممکن است فقط سحابی‌های هیدروژنی، گرد و غبار فرو رفته در ستاره‌های بسیار قدیمی و حتی شهاب‌سنگ‌ها باشند.

حباب فرمی

به جای بلوکه کردن نور یک ستاره، یک تمدن فرازمینی بسیار پیشرفته ممکن است کره‌های دایسون را در اطراف ستارگان زیادی بسازد و بخش تاریک قابل مشاهده‌ای را در کهکشان خود ایجاد کند. این منطقه تاریک که حباب فرمی نام گرفته، مانند کره‌های دایسون از خود گرما منتشر می‌کند و همین، آنها را در نورد فروسرخ آشکار می‌کند.
اما باز هم ممکن است پیدا کردن آنها مشکل باشد. کهکشان‌های مارپیچی پر از گرد و غبار و گازهای تیره هستند؛ اما برخی کهکشان‌ها مانند کهکشان‌های بیضوی که به طور طبیعی روشنایی یکنواخت‌تری دارند، ممکن است کاندیداهای بهتری برای شکار موجودات فرازمینی باشند.

تغییر ساختار یک ستاره

یک تمدن فرامدرن ممکن است ستاره خود را طوری اصلاح کند که سیاره خود را قابل سکونت سازد.
هم‌زمان با پیر شدن ستارگان و به پایان رسیدن هیدروژن موجود در هسته، آنها به سوزاندن هلیوم ذخیره‌شده در هسته می‌پردازند. در این مرحله، آنها متورم می‌شوند و به صورت غول‌های قرمزی درمی‌آیند که می‌تواند سیاره‌های اطراف را در خود ببلعند و زندگی موجودات فرازمینی را به خطر بیاندازند.
یک تمدن فرازمینی ممکن است با پیدا کردن روش‌هایی برای طولانی کردن عمر ستاره‌اش به مبارزه با این فاجعه بپردازد. انجام این کار نیاز به تلاشی مافوق تصور مانند تزریق هیدروژن موجود در خارج از هسته به درون هسته، خارج کردن قسمتی از مواد ستاره یا تنظیم سرعت چرخش ستاره برای تغییر فشار داخلی باشد. چنین فعالیت‌هایی به ستارگان خصوصیات غیرطبیعی می‌دهد که می‌تواند به عنوان شواهدی مبنی بر وجود تمدن‌های بیگانه قدرتمند مورد استفاده قابل‌شناسایی باشد.