ستاره شناسان به طور کامل جوزایی ها را نمی شناسند و به عقیده آنان بررسی هایی که به تازگی در مورد این پدیده صورت گرفته، آن را بیش از پیش اسرارآمیز ساخته است...

بیشتر بارش های شهابی از دنباله دار ها سرچشمه می گیرند، اما در مورد جوزایی ها ماجرا چیز دیگری است. این بار مادر، نه یک دنباله دار بلکه جسمی عجیب و سنگی است به نام  3200 Phaethon  که ذرات غبارمانند بسیار کوچکی را در فضا می پراکند.

3200 Phaethon در سال 1983 توسط ماهواره IRAS ناسا کشف و در خانواده بزرگ سیارک ها جای گرفت. 3200 Phaethon دم ندارد؛ مدارش از کمربند سیارکی اصلی می گذرد و رنگش هم شبیه رنگ سایر سیارک هاست. در واقع،  3200 Phaethon شباهت زیادی به Pallas از سیارک های کمربند سیارکی، دارد و ممکن است قطعه ای 5 کیلومتری از این توده 544 کیلومتری باشد

 به عقیده دانشمندان اگر 3200 Phaethon از سیارک Pallas جدا شده باشد، در این صورت شهاب وار های جوزایی ممکن است بقایای این تجزیه باشند. اما این امر با دانسته های دانشمندان چندان سازگار نیست.

محققان با بررسی دقیق مدارهای شهاب وار های جوزایی، به این نتیجه رسیدند که این شهاب وارها از 3200 Phaethon هنگامی که در نزدیکی خورشید بود، به بیرون رانده شدند نه هنگام جدا شدن آن از Pallas در کمربند سیارکی. مدار3200 Phaethon ، این سیارک را هر 4/1 سال وارد مدار عطارد می کند و به این ترتیب این جرم سنگی در مجاورت گرمای خورشید، فورانی از غبار را به بقایای جریان جوزایی می افزاید.

اما آیا پاسخ، همین است؟

برای آزمایش این فرضیه، محققان به فضاپیماهای دوقلوی STEREO ناسا که برای مطالعه فعالیت خورشید طراحی شدند، روی آوردند. تاج نگارهای تعبیه شده روی STEREO قادرند سیارک ها و دنباله دارهای نزدیک خورشید را تشخیص دهند.

همان طور که در ژوئن 2009  3200 Phaethon را در فاصله 15 قطر خورشیدی ازسطح این ستاره شکار کردند. اتفاقی که پس از آن روی داد، دانشمندان را شگفت زده کرد.  3200 Phaethon به طرز غیر قابل انتظاری می درخشید ! محتمل ترین توجیهی که می شد برای این مسئله ارائه داد، این بود که  Phaethonدر پاسخ به درهم شکستن سطح صخره ای اش – از طریق انکسار گرمایی و تجزیه مواد معدنی دارای آب – در اثر گرمای شدید خورشید، ذرات غبار را به بیرون پرتاب کرد. اما مقدار غباری که  طی مواجهه با خورشید در سال 2009 پرتاب کرد، تنها 01/0% به جرم جریان جوزایی افزود.

 نقشه را در اندازه بزرگتر ببينيد

مشخصه هاي بارش شهابي جوزايي امسال

احتمالاً بهترین زمان برای مشاهده این رویداد زیبا 23 آذر ماه، بین نیمه شب تا طلوع خورشید است. زمانی که ماه خود را از دیده ها پنهان می کند و دوپیکر بر فراز چشمان رصدگران پیداست و سخاوتمندانه شهاب های پرفروغش را در آسمان پرستاره می پراکند.

طلوع ماه در روز 23 آذرماه 11:51 و غروب آن 00:45 24 آذر است لذا بهترين زمان بارش شهابي جوزايي از 00:45 تا طلوع آفتاب مي باشد كه پيش بيني مي شود در رصدگاه هاي تاريك شاهد بارشي با شكوه با حدود 120 شهاب در ساعت باشيم.

 این رویداد زیبای آسمانی را از دست ندهید...

لينك اصلي خبر