تصاویر ارسالی جزئیات جالبی را در سطح بزرگترین سیارک منظومه شمسی نشان میدهد. نیمکره شمالی در مقایسه با نیمکره جنوبی ناهموارتر و مملو از گودالهای برخوردی است. از آن جالبتر، شیارهای عمیقی در منطقه استوایی این سیارک است که منشا آن هنوز مشخص نشده است.
فضاپیمای داون قرار است که در هفته آینده به فاصله 2700 کیلومتری از این سیارک برسد و ابزارهای علمی خود را به کار بیاندازد. تا 12 ماه دیگر، این فضاپیما با انجام چند مانور دیگر به حداقل ارتفاع 176 کیلومتری از سطح وستا خواهد رسید تا با تصویربرداری دقیق، جزئیات بیشتری از سطح این قمر را تهیه کند. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید)
پس از آن، موتورهای داون روشن خواهند شد تا این فضاپیما را به سوی سرس، سیاره کوتوله منظومه شمسی و بزرگترین جسم حاضر در منطقه بین مریخ و مشتری هدایت کند.
فضاپیمای داون در سال توسط ناسا 2007 به فضا پرتاب شد و با توجه به سلولهای خورشیدی عظیم آن که محدودهای به عرض 19 متر را میپوشانند، بزرگترین فضاپیمای آژانس فضایی ایالات متحده لقب گرفته است. این فضاپیما به موتورهای یونی و موشکهای سوخت شیمیایی مجهز است و 466 میلیون دلار هزینه برداشته است.
کمربند سیارکها که در فاصله 2.8 واحد نجومی از خورشید (هر واحد نجومی معادل 150 میلیون کیلومتر و برابر متوسط فاصله زمین تا خورشید در طول یک سال است) بین مدار مریخ و مشتری واقع شده، بیش از پانصدهزار صخره ریز و درشت را در خود جای داده که اگر اثرات گرانشی قوی سیاره مشتری نبود، میتوانست شاهد بههم پیوستن این سنگها در 4.5 میلیارد سال پیش و شکلگیری سیارهای کوچک باشد