سیروس برزو پژوهشگر نویسنده و عضو هیات تحریریه ماهنامه آسمان شب هفته آینده میهمان اصفهانی ها است.

سیروس برزو کیست؟

آقاي برزو در اين رابطه مي‌گويد: «جناب سيد فخرالدين شبيرى كه بحق هم سيد است و هم مايه فخر، صاحب امتياز و سردبير مجله ماشين بود و خداوند به او عمر دراز بدهد كه در حق من نيكى بسيار كرد. او بعد از چاپ چند مطلب، از من خواست كه با دريافت حق التحرير خوبى تنها براى ماشين مقاله بنويسم. در جريان چاپ مقالات هم در اندازه بضاعتم درس هاى بسيارى از او گرفتم. به هرحال به اين ترتيب مقاله نويس شدم.» تا اين كه به كيهان پيوست و ماهنامه كيهان علمى را براى نوجوانان پايه گذارى كرد: «در سال ۱۳۶۲ بنا به دعوت شهيد دانشمند شاهچراغى، در سرويس علمى روزنامه كيهان در محضر استادان روزنامه نگار قديمى چون مرحوم خانم صدر دانش و فريدون صديقى، آموزش روزنامه نگارى را آغاز كردم. بعدها با اجازه شبيرى در برخى نشريات ديگر مثل اطلاعات علمى مقاله مى نوشتم تا بالاخره در سال ،۱۳۶۵ بنا به پيشنهاد دوست عزيزم اميرحسين فردى و دعوت سيد محمد خاتمى، براى راه اندازى كيهان علمى بار ديگر به كيهان مامور شدم.» كيهان علمى در سال ۱۳۶۸ انتشار يافت. دلايلى ناگفته اما باعث شد تا سيروس برزو يك سال بعد كيهان علمى را ترك كند و تصميم به انتشار مجله «مرزهاى بى كران فضا» بگيرد. مرزهاى بى كران فضا بى اغراق يك پديده بود و با توجه به رويكرد حرفه اى خود، خيلى زود مخاطبان زيادى يافت (در اين باره مطلبى در روز ۲۲ شهريور در صفحه رسانه منتشر شده بود). اين بار هم اما وقايعى دست به دست هم داد تا چهار سال بعد، اين مجله براى هميشه خاموش شود و حسرت جاى خالى اش را بر قلب دوستداران بى شمارش بگذارد.

با شكست روحى ناشى از تعطيلى مرزهاى بى كران فضا - كه «عميق تر از شكست مالى بود» - برزو از ادامه كار دلسرد شد. اما قبلاً براى تهيه گزارش هايى به مسكو سفر داشت و ارتباطى با دانشگاه دولتى مسكو (بخش زبان فارسى) يافت: «در دانشگاه كمك به دانشجويان در زمينه آموزش زبان فارسى را آغاز كردم. همكارى با فرهنگيان افغانى براى چاپ نشريات مختلف و بالاخره انتشار «پيوند» براى ايرانيان مقيم روسيه از ديگر فعاليت هايم شد.» مى گويد در روزگارى كه نشر پيوند را شروع كردم، هنوز خبرى از اينترنت و تلويزيون هاى ماهواره اى نبود: «جامعه ايرانيان مقيم مسكو تشنه خبر از ايران و مطالب چاپى به زبان فارسى بودند. وظيفه خودم ديدم كه اين كار را (به رغم شرايط بسيار دشوار) شروع كنم. پيوند هم تحولاتى داشت، اما نه مانند فضا به سوى سقوط، بلكه به شكر خدا تا زمان انتشار بهتر و بهتر شد و بالاخره روزى رسيد كه انتشار آن را غيرمفيد ديدم و تعطيل شد.» پيوند در آغاز بيشتر جريانات و اخبار داخل ايران را انعكاس مى داد، اما در سال هاى پايانى به دو زبان منتشر مى شد: «در بخش روسى، خوانندگان با زاويه هاى مختلف فرهنگى، هنرى، تاريخى و... ايران و در بخش فارسى، ايرانيان با همين پارامترها البته در مورد روسيه آشنا مى شدند. من مانند يك كاشف به دنبال زاويه هاى ناشناخته شهر مسكو و ديگر شهرهاى روسيه و تاريخ و ادب و هنر روس، در كوچه و خيابان ها و كتابخانه ها جست وجو مى كردم و نتيجه كار را در نشريه به معرض استفاده همه مى گذاشتم.» مى گويد آنچه در پيوند درباره مسكو به چاپ مى رسيد، با توجه به كنجكاوى هاى من، براى ايرانيان جذاب و جالب بود. در نهايت با تكميل آن اطلاعات، كتاب «راهنماى سفر به مسكو» را نوشتم كه به رغم برخى غلط هاى چاپى، بسيار مورد توجه قرار گرفت و تاكنون چهار بار در همين جا تجديد چاپ شده است.

. اقتباس از روزنامه شرق، 24 مهر 1384 به قلم علي‌اكبر قزويني